Το αδράχτι με το σφοντύλι ήταν εξάρτημα της υφαντικής τέχνης που τόσο ήκμασε στα Τζουμέρκα. Το αδράχτι ήταν ένα λεπτό κυλινδρικό ξύλο, πιο λεπτό στις άκρες και παχύτερο στη μέση. Στο κάτω μέρος του προσαρμοζόταν ένας ξύλινος σφόνδυλος με τρύπα στη μέση που έκανε το αδράχτι βαρύτερο διευκολύνοντας την κατακόρυφη περιστροφή του.
Στην κάτω επιφάνεια του το σφοντύλι έφερε εγχάρακτα γεωμετρικά ή φυτικά μοτίβα. Κύριος σκοπός τους ήταν η ενίσχυση της περιστροφής του αδραχτιού και για τον λόγο αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιζαν η διάμετρος και το βάρος τους. Όσο μακρύτερες οι ίνες, τόσο βαρύτερο έπρεπε να είναι το σφονδύλι, ενώ όσο η διάμετρος ήταν μεγαλύτερη τόσο η περιστροφή γινόταν πιο αργά και η κλωστή ήταν πιο αραιά στριμμένη. Συχνά για ακινητοποίηση του σφονδυλιού στο αδράχτι, τοποθετούνταν λίγες ίνες ή λίγο κερί ανάμεσα στο σφονδύλι και το αδράχτι.
Στη φωτογραφία ένα ξύλινο σφοντύλι από Μελισσουργιώτικο σπίτι…Πόσο υπομονή και μεράκι πρέπει να είχε κάποιος για να σκαλίσει τόσο περίτεχνα σχέδια σε ένα τόσο μικρό αντικείμενο!! (Από προσωπική συλλογή)
