“……………Όλος ο κεντρικός δρόμος που ήταν πια γεμάτος πέτρες, μπάζα, σοβάδες, σπασμένα ξύλα και θρυμματισμένα τζάμια από τα σπίτια που μισογκρεμίστηκαν, καθώς και τρύπες από τις βόμβες, ήταν κατάσπαρτος από κορμιά ανθρώπων, ανδρών, γυναικών και παιδιών κάθε ηλικίας, ακόμη και στρατιωτών, καθώς και ζώων στις πιο απίθανες στάσεις. Άλλοι ανάσκελα, άλλοι πρηνηδόν και άλλοι στο πλευρό. Πολλοί , ακίνητοι πια με μισάνοιχτο στόμα και ορθάνοικτα, απλανή μάτια, ενώ άλλοι βογκούσαν, φώναζαν, συστρέφονταν ή έμεναν ακίνητοι αναπνέοντας με δυσκολία. Όσοι είχαν απομείνει γεροί, έτρεχαν σαν τρελοί ανάμεσα από τους πεσμένους. Άκουγα παντού βογκητά, κραυγές, επικλήσεις για βοήθεια, υστερικές φωνές γυναικών, που για μέρες μετά εξακολουθούσαν να μου τρυπούν τ’αυτιά……………………………………………………………………… Βιαστικά προχωρώντας και ρίχνοντας σύντομες ματιές στους πεσμένους ανθρώπους ψάχνοντας για το θείο μου, έφτασα τρέχοντας μέχρι την πλατεία Κιλκίς. Εκεί έγινε το μεγαλύτερο κακό. Σκόρπια παντού τα κορμιά πεσμένων ανθρώπων, νεκρών και τραυματιών. Δεν έλειπαν και τα τραυματισμένα και τα σκοτωμένα ζώα, άλογα, μουλάρια και γάιδαροι που προσπαθούσαν μάταια να ανασηκωθούν και χρεμέτιζαν απελπισμένα. Μεγάλες κηλίδες αίματος ήταν σκόρπια απλωμένες παντού, ενώ δυο, τρία αυτοκίνητα είχαν λαμπαδιάσει. Στην πλατεία αυτή υπήρχαν τότε ένα ή δύο χάνια, πανδοχεία δηλαδή στα οποία οι χωρικοί εύρισκαν κατάλυμα και άφηναν τα ζώα τους κάτω στο στάβλο. Έμαθα αργότερα ότι εκεί σκοτώθηκαν, μεταξύ πολλών άλλων και 10 μέλη μιας και της αυτής οικογένειας από ένα κοντινό χωριό. Οι κραυγές, οι οιμωγές και οι θρήνοι που με υποδέχτηκαν κι εδώ με έκαναν να αισθανθώ σαν να είχα καταπιεί μια οκά μολύβι…..” Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Σπύρου- Αγησίλαου Κατσαούνου “Παιδικές αναμνήσεις από τον πόλεμο και την κατοχή”, 12 ετών τότε, όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του Κ. Βάγια, Η ΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, ΑΡΤΑ, 2004. Τότε το βιβλίο του κ. Κατσαούνου ήταν υπό έκδοση αλλά δυστυχώς δεν μπορέσαμε να το εντοπίσουμε δημοσιευμένο.
Στη φωτογραφία το Γεφύρι της Πλάκας βομβαρδισμένο από τους Γερμανούς (Πηγή φωτογραφίας blog “Τα φιλαράκια”)
