“…….Αμέσως μετά ήταν το σπίτι από το 1900 του Παναγιώτη Τρούγκου, στη συνέχεια κληρονόμων του και τέλος των Αφων Αντώνη, Παναγιώτη Μάνθα και Γιάννη Χαβελέ. Στο ισόγειο υπήρχαν δυο καταστήματα. Στο πρώτο λειτούργησε μέχρι τον Ιούνιο του 1965 ο Γ. Σιαμαντάς με ραδιόφωνα, μικροσυσκευές και μπαταρίες BEREC. Από 3-9-1965, ο Γ. Χαβελές ανταλλακτικά & αυτοκίνητα (σήμερα σε άλλο σημείο σαν ανταλλακτικά αυτοκινήτων Μάνθας). Στο δεύτερο κατάστημα, ο Μήτσος Παναγιώτου διατηρούσε αντιπροσωπεία γερμανικών μοτοποδηλάτων KREIDLER FLORETT. Σημειωτέον ότι ο Μήτσος Παναγιώτου έπαιζε κλαρίνο, συμμετέχοντας στη φιλαρμονική του Μ/Φ Συλλόγου Ο ΣΚΟΥΦΑΣ.
Στη συνέχεια ήταν το κατάστημα Αντώνη και Βασίλη Βαφιά, με είδη οικοδομών και από το 1971 προστέθηκε εμπόριο τζαμιών και τσιμέντων. Από το 1965 ως Β. Βαφιάς – Χρ. Ντουλογιαννάκης ΟΕ, που ακόμα σήμερα συνεχίζει ως Ντουλογιαννάκης ΟΕ. Συνέχιζε το πρατήριο καυσίμων FINA του Αγαθοκλή Σαρδελή και τέλος, Σκουφά και Τζουμέρκων, η οικοδομή Νικάκη – Σκορδή – Τσίρου (πρώην Ελένης Μελά, που διέμενε στον όροφο), με το ισόγειο παντοπωλείο λιανικής και χονδρικής πώλησης και διπλανή αποθήκη των αδελφών Βαγγέλη και Βασίλη Τσιαντή, στη συνέχεια ως Β. Τσιαντή και τέλος ο γιός του Ι. Τσαντής. Εκεί εργαζόταν οι Διογένης – Ντίνος Σελαμτζόγλου, Ηλ. Χρήστου και Γ. Καλοκαίρης. Στο πλάι, κατάληξη της οδού Τζουμέρκων, λειτουργούσε οπωροπωλείο του Κώστα Οδυσσέα με καταγωγή από το Βουργαρέλι. Ήταν πρόχειρη ξύλινη υπαίθρεια κατασκευή οπωροπωλείου, που άνοιγε τα ξημερώματα και έκλεινε αργά το μεσημέρι.
Στη γωνία Τζουμέρκων και Ορλάνδου, στην οικοδομή Τσουμάνη, υπήρζε ισόγειο κατάστημα πώλησης ελαιολάδων Λευκάδας του Βασίλη Σέρβου και παραπλεύρως, επί της Ορλάνδου, το ακτινολογικό ιατρείο του Βασίλη Τσουμάνη. Επάνω ήταν το οροφοδιαμέρισμα του γιατρού με τη σύζυγό του Ευρυδίκη, γνωστή στη γειτονιά για τις υπέροχες πίτες και τα τέσσερα παιδιά : Λένα, Διάνα, Μιχάλη και Ανδρέα. Στη συνέχεια ανεβαίνοντας την Ορλάνδου μέχρι την διασταύρωση Παλαιολογίνης και Παρηγορητρίας, υπήρχε τολ-παράγκα σε αλάνα ιδιοκτησίας Μετοχικού Ταμείου Στρατού. Στην μεν αλάνα έπαιζαν τα παιδιά της γειτονιάς, στο δε τολ – παλιά αποθήκη υλικών της Νομαρχίας, λειτουργούσε ως το 1971 μαθητικό εστιατόριο. Από το 2000 επωλήθη η έκταση του ΜΤΣ και στη θέση της πλέον υπάρχουν οικοδομές……”(Συνεχίζεται) [Απόσπασμα από άρθρο του Παναγιώτη Μάνθα με τίτλο ΜΟΥΧΟΥΣΤΙ ΑΡΤΑΣ ’60 – ’70, όπως Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό του Μ/Φ Συλλόγου ΣΚΟΥΦΑΣ, τχ. 108, Άρτα, 2020]
*Διαβάστε το α’ μέρος εδώ
Στη φωτογραφία το κατάστημα ανταλακτικών Γ. Χαβελέ, από το αρχείο του Παναγιώτη Μάνθα.
