“Επί Τουρκοκρατίας τα πιο πολλά μαγαζιά των Ελλήνων και Εβραίων είχαν χαμηλές πόρτες κι έπρεπε να κατέβεις ένα-δυο σκαλιά . Κι αυτό για να μην μπορούν οι έφιπποι Τούρκοι να μπαίνουν στα μαγαζιά, τα οποία δεν είχαν τζαμόπορτες. Σ’ αυτόν λοιπόν το δρόμο υπήρχαν καφενεία, υφασματεμπορικά, κουρεία, ραφεία, ραφτάδικα, ψιλικατζίδικακαι άλλα. Τα μαγαζιά δεν ήταν σε μια γραμμή, αλλά ένα μπρος, ένα πίσω ώστε να είναι εύκολο να κρύβεται κάποιος που τον κυνηγούσαν οι Τούρκοι.” Μια πιο παλιά σχετική μαρτυρία είναι εκείνη από τα “Ταξιδιωτικά” του Τούρκου περιηγητή Εβλιγιά ΤΣσελεμπή : “ Η πόλη έχει τετρακόσια καταστήματα. Απ’ αυτά πολλά είναι υποδηματοποιεία και μαχαιροποιεία. Αγορά σκεπαστή, λιθόκτιστη δεν υπάρχει. Τα καφενεία βρίσκονται στο τέρμα του φρουρίου. Μερικοί δρόμοι είναι λιθόκτιστοι (καλντερίμια), οι πιο πολλοί όμως όχι”.
(Πηγή ΑΡΤΙΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Γ. Τσούτσινος, Άρτα, 2001 και ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Εβλιγιά Τσελεμπή (Μετάφραση Δ. Λούπης), 1994)
1930 : Άρτα- Μια σπάνια φωτογραφία εσωτερικού χώρου παλιού υφασματεμπορικού καταστήματος Αρτινών Εβραίων ( Από το αρχείο της κ. Ελβίρας Δανιήλ, όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του κ. Κ. Τσιλιγιάννη ” Η Εβραική Κοινότητα της Άρτας” 2004)
12 Φεβρουαρίου 1909 : Επιστολή του Δημ. Κατσαούνου, έμπορου στην Άρτα, προς εταιρεία στον Πειραιά. (Από τον οίκο Δημοπρασιών Φαιτατζής)
