———————–
“Το ούζο που κατασκεύαζαν οι ποτοποιίες της Άρτας ήταν ολόκληροι τόνοι. Τη μεγαλύτερη κατανάλωση είχε ο κάμπος, έπειτα η πόλη και τα ορεινά.
Στην Άρτα προπολεμικά ήταν πολλά μαγαζιά που πρόσφεραν μόνο ούζο, άλλα στον κεντρικό δρόμο (Κακαβάς, Ντέμιτσας, Κατσάρης, Βραχωρίτης, Σίτας) και άλλα στις γειτονιές.
Ένα από τα γειτονικά ήταν του Αλέκου Τζινέρη, που στεγάζοταν στο ισόγειο του σπιτιού του Αλέκου Κογιαντή, στον Άι Μηνά. Τα μεσημέρια πήγαιναν οι Αρτινοί να πάρουν το ορεκτικό τους ουζάκι. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο μπάρμπα Πάνος Τζανέτος. Περνούσε συχνά από το ουζάδικο του Τζινέρη, πήγαινε στον πάγκο κι έλεγε:
– Αλέκο, βάλε δύο. Δηλαδή ένα για τον εαυτό του κι ένα για τον μαγαζάτορα. Και συνέχιζε :
«Συν τ’ εμέ και συν τ’ εσέ,
Σουρλωτό, καφασουτό,
Συν τ’ εσέ και συν τοις άλλοις
Ως τουν πάτου πατητό».
Που θα πεί : « Όταν πίνουμε εγώ με σένα, θα βάζεις το ούζο ως απάνω στο ρακοπότηρο (γεμάτο, σουρλωτό, καφασουτό), όταν πίνεις εσύ με τους άλλους, να βάζεις λίγο ούζο, στον πάτο». (Πηγή : Άρθρο του Τ. Βαφιά στον ΕΡΙΒΩΛΟ, τχ, 7, 1989)
Στη φωτογραφία «Αρτινή παρέα, σε δρόμο της πόλης προπολεμικά, κάποιες Αποκριές».
(Πηγή : Λεύκωμα ΠΡΟΤΑΣΗ, Άρτα, 1995)
