“Το δάσος των ελατών, ανά μέσον του οποίου διέρχεται ο μεταβαίνων από Αγνάντων εις Πράμαντα, την πρωτεύουσαν του ομωνύμου δήμου, είναι θαυμασίως γραφικόν. Καίτοι τα Άγναντα, με τας τοποθεσίας αυτών, και το κρυσταλλοειδές ύδωρ της «Κρύας Βρύσις», εφ’ η ευλόγως σεμνύονται οι Αγνάντιοι, κρατούσιν έτι εις το πνεύμα, η θέα των Πραμάντων όμως, των αίφνης ανελισσομένων από της χλοεράς λεκάνης και των εντός αυτής λόφων, ύπερθεν των οποίων εγείρονται υψηλότεροι βουνοί, μικρόν δε απωτέρω ο μέγας των Τσουμέρκων κορμός, εμποιεί εις τον ξένον ισχυράν εντύπωσιν.
Το χωρίον είναι μέγιστον, πλούσιον δε σχετικώς. Γραφικόν, δρυμώδες και πολύκρουνον, θεωρείτε το μεγαλείτερον της περιοχής των Τσουμέρκων, παρουσιάζον και πυκνότερά πως τα μόλις αρχόμενα ίχνη δημοσίας τινος κοινωνικής ευμαρείας………..
Η βλάστησις ακμάζει εντός και εκτός των Πραμάντων. Αντίκρυ εγείρονται τα όρη της Δούλης, όπισθεν υψούνται τα Τσουμέρκα, εκ πλαγίου, προς ανατολάς, αι χαμηλότεραι της Πίνδου οροσειραί, δεξιόθεν και αριστερόθεν σύσκιοι λόφοι, και από της βάσεως αυτών, από του βαθους της ορεινής αυτής κοιλάδος, της αφθονούσης εις ύδατα, εις ρεύματα και εις δασών στολήν, προσαβαίνει η κώμη των Πραμάντων, ενιαία εν απόπτω, κεχωρισμένη εντός, και εις εγγυτάτας συνοικίας, εν μέσω κήπων, φυτειών αραβοσίτων και δένδρων ημέρων και αγρίων, εκτεινομένη… (Πηγή :Από του Σαρωνικού εις τον Αμπρακικόν, Σπυρίδων Παγανέλης , Αθήνα, 1905)
*Ο Σ. Παγανέλης την εποχή εκείνη είχε διορισθεί Νομάρχης Νομού Άρτης.
Στη φωτογραφία του Α. Βερτόδουλου «Τα Πράμαντα κάτω από τα Τζουμέρκα» – Λεύκωμα ΗΠΕΙΡΟΣ, Γιάννινα, 1995