“Η πόλη της Άρτας πρέπει να είδε κινηματογράφο το 1937 ή 1938 κατά τον «Ελεύθερο Λόγο», με την ίδρυση του «Τιτάνια». Είχε ξύλινα καθίσματα σε ευθεία γραμμή και βρισκόταν στη οδό Βασιλέως Πυρρού 12. Αλλά υπάρχει μια αναφορά από το Τάκη Βαφιά στο έργο του «Το ερασιτεχνικό θέατρο στην Άρτα» όπου αναφέρει τα εξής «την άλλη χρονιά -1927-μια ομάδα από μαθητές, Νώντα Κουβαρά, Ηλία Χουλιάρα, Χρήστο Λάμπρου, Σπύρο Ρήγα και άλλους, έδωσαν στο κινηματοθέατρο «Αττικόν» που ήταν στην οδό Μητροπολίτη Ξενοπούλου απέναντι σχεδόν από την είσοδο του Αγίου Σπυριδώνα θεατρική παράσταση» αλλά η έρευνα η προφορική δεν επαληθεύει την αναφορά πουθενά αλλού. Ενώ το 1929 τεκμηριώνεται η ύπαρξη του «Ορφέα» αρχικά από τον έντυπο τύπο όπως «Ελεύθερο Λόγο», «Εμπρός», «Αμβρακία», «Ηχώ της Άρτας», « Το Φως», «Η Αλήθεια», «Σχολιαστής» καθώς και από τον Τάκη Βαφιά και από το Λεύκωμα του Σκουφά στα 1959: « επίσης 2 χειμερινοί κινηματογράφοι, ο «Ορφεύς» και το «Παλλάς» και 2 θερινοί», και από τις προφορικές μαρτυρίες των Ζηνοβία Σαλωνίτη, Βασιλείου Γκανιάτσα, Βασιλείου Καρατσιώλη. Ο «Ορφέας» αποτυπώνεται στο έργο του Ν. Ρίγγα «οι ερωτικοί». Σ’ αυτή την αναφορά υπάρχει και η μοναδική φωτογραφία του κτιρίου. Στο κείμενο ο συγγραφεύς περιγράφει τη σχέση της οικογένειάς του με τον κινηματογράφο…. «..ύστερα στον κινηματογράφο δούλευε ο Μάχoς και αργότερα και ο Ράκιας που εργάζονταν στη μηχανή του, ο κινηματογράφος ήταν και η μαγεία της εικόνας που με το σβήσιμο των φώτων ανάβει τ’ απόκρυφο φως του ονειρικού κόσμου και σ’ απορροφάει όπως η πανσέληνη σε αφώτιστο περγιάλι.» Σε ένα άλλο σημείο αναφέρει « ..αργότερα για να κονομάω το χαρτζιλίκι μου άρχισα να πουλάω φυστικιά στον κινηματογράφο, πράγμα που το έκανα μέχρι που τελείωσα το Δημοτικό. Ο κινηματογράφος λέγονταν «ΟΡΦΕΥΣ» και ήταν σαν σπίτι μας που το πονάγαμε πολύ, επειδή από κει και από το περιβόλι ζούσαμε. Ο κινηματογράφος είχε και ζωντανό περιεχόμενο που ήταν, οι Τσολαίοι, οι Κατσανταίοι, οι Ριγγαίοι και οι Μαυρογοναταίοι με επικεφαλής τον αξέχαστο κυρ-Βασίλη και με 2 ανθρώπινα μοσχοβολιστά και ωραία μισάνοιχτα γαρούφαλλα, την Καίτη και το Ράκια. Το Ράκια μάλιστα τον θαύμαζα και τον καμάρωνα επειδή στ’ αλήθεια ήταν ίσως ο πιο όμορφος μαθητής του γυμνασίου ..όμως δυστυχώς η παλιά φρουρά του κινηματογράφου έφυγε, εκτός απ’ το Νίκο, και μείναμε εμείς τα παιδιά [τότε] στο πόδι τους και ο κινηματογράφος το όνειρο, που τον κατεδάφισε ο οικονομικός οδοστρωτήρας, πλέχτηκε για πάντα στην καρδιά μας». (Απόσπασμα από την Πτυχιακή Εργασία του Πολέμαχου Πασχαλίδη με θέμα Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ “ΕΙΚΟΝΑ” ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΙΑΚΕΣ ΠΗΓΕΣ [1945 – 1967], Άρτα, 2011 – Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Πασχαλίδη που μας απέστειλε την εργασία του).
Στη φωτο η Αφίσα του Συλλόγου ΣΚΟΥΦΑΣ από την θεατρική παράσταση ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΑΤΑ που ανέβηκε στην αίθουσα Τιτάνια το 1940 στην οδό Βασιλ. Πύρρου 12.(Πηγή : ΤΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ, Τ. Βαφιάς, Αθήνα, 1995)