“Θερινοί κινηματογράφοι στην Άρτα ήταν ο «Γαλαξίας» στην ταράτσα του «Παλλάς». Ιδρύθηκε το 1954 από τον Κουρουκλή, με 250 καθίσματα και διατηρήθηκε και από τον Αντώνη Στρατή. Έπειτα ήταν το «Σινέ Κύπρος» από το 1956 με 1959 που ονομάστηκε έτσι για να τιμήσει τον αγώνα της Κύπρου κατά των Άγγλων, καθώς η πόλη είχε στείλει και παιδιά της να πολεμήσουν εκεί. Αργότερα μετονομάστηκε σε «Απόλλων» και λειτούργησε από το 1959 έως το 1972-73. Βρισκόταν στη Γεωργίου Μάτσου, στο οικόπεδο Πίτσιλη δίπλα στο ψηλό σπίτι, την οικία Καζαντζή, είχε 400 καθίσματα και ήταν περιφραγμένο με ξύλινο δίχτυ. Πολλές φορές τα παιδιά το τρυπούσαν για να δουν τσάμπα μια ταινία και είχε κυνηγητό με την αστυνομία. Από το ψηλό σπίτι φαίνονταν η οθόνη του κινηματογράφου και πολλοί τρύπωναν εκεί για να δουν δωρεάν. Τότε ο «Σκουφάς» ήταν αλάνα και η περιοχή από τους κήπους έως το γνωστό κέντρο διασκέδασης «Καρυάτιδες» ήταν ο χώρος του θερινού κινηματογράφου «Απόλλων».
Ως τελευταίο αναφέρω τον κινηματογράφο «Νάταλι» στην οδό Φιλελλήνων στο οικόπεδο της οικογένειας Κολιοπάνου. Αυτός είχε 350 καθίσματα, με μια μηχανή «μικροτεχνικά» και μηχανικοί προβολής στο «Νάταλι» ήταν οι Στόγιας-Γαλλίνας. Ο θερινός κινηματογράφος πρωτολειτούργησε το 1969 έως το 1971 ως «Νάταλι» και από το 1971 έως το 1973 μετονομάστηκε σε «Αρίων», με μηχανικό προβολής τον Β. Γκανιάτσα. Έκλεισε το 1973…..” (Πηγή : Πτυχιακή Εργασία του Πολέμαχου Πασχαλίδη με θέμα Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ “ΕΙΚΟΝΑ” ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΙΑΚΕΣ ΠΗΓΕΣ [1945 – 1967], Άρτα, 2011)
Στη φωτογραφία “Ο Θερινός Κινηματογράφος της Άρτας “ΟΡΦΕΑΣ” στον περιφερειακό δρόμο της πόλης”, που εγκαινιάστηκε επί δημαρχίας Κ. Βάγια. (Φωτο από αρχείο Β. Γκανιάτσα όπως δημοσιεύτηκε στην ίδια πτυχιακή εργασία)