“Όσον αφορά τα βακουφικά κτήματα στο Νομό Άρτης, το μεγαλύτερο βακούφι στην περιοχή και σε όλη την Ήπειρο ήταν το βακούφι του Φαΐκ Πασά αφιερωμένο στο ομώνυμο τζαμί και στο Ιμαρέτ. Το βακούφι περιλάμβανε τα αγροκτήματα Βίγλα, Στρογγυλή, Μαράτι (παράφραση του Ιμαρέτ) και Παναγίας Ιμαρέτ Μαρατοβουνίου. Τα αγροκτήματα Βίγλα και Στρογγυλή είχαν απαλλοτριωθεί και διανεμηθεί σε ακτήμονες ήδη από το 1919, ενώ το Μαράτι και το Μαρατοβούνι μετά το 1923. Σύμφωνα με έγγραφο του Γραφείου Εποικισμού Άρτας του Μαΐου του 1923, το γεώμορο και η ενοικίαση των βοσκών των παραπάνω αγροκτημάτων, πλην του Μαρατοβουνίου, απέφερε έσοδα 22.500 δραχμών. Τη διαχείριση των βακουφικών αυτών αγροκτημάτων, εφόσον ήταν εγκαταλελειμμένα το τζαμί του Φαΐκ Πασά και το Ιμαρέτ, είχε ο μουφτής Φιλιππιάδος και η εκεί μουσουλμανική κοινότητα. Στο αγρόκτημα Μαρατοβουνίου, που είναι η περιοχή γύρω από το Ιμαρέτ και εντός του Τοπ Αλτί της αγροτικής, δηλαδή, περιφέρειας της Άρτας, εκτός από βακουφικά αγροκτήματα του Ιμαρέτ προσδιορίζονται από τη Διεύθυνση Εποικισμού του υπουργείου Γεωργίας και κάποια αγροτεμάχια που ήταν βακούφια τζαμιού των Ιωαννίνων. Βακουφικές εκτάσεις υπήρχαν και στο αγρόκτημα Ρόκα.”
(Πηγή : «Narda – Οθωμανική Άρτα: Η μετάβαση από την ύστερη οθωμανική περίοδο στην ελληνική πόλη», επιμ. Ηλίας Σκουλίδας, Σκουφάς τ. ΙΖ΄, τχ 106 (Άρτα 2016) βασισμένο στο βιβλίο του Γ. Γκλαβίνα ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ Της ΑΡΤΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1881)
Στη φωτογραφία : Το τζαμί του Φαϊκ πασά που αποτελούσε τον πυρήνα του Ιμαρέτ, του Ισλαμικού πτωχοκομείου στο Μαράτι, όπως αποτυπώθηκε από τον Αριστοτέλη Ζάχο το 1916. (Φωτο από το Μουσείο Μπενάκη όπως αναδημοσιεύτηκε στο Λεύκωμα Φωτογραφιών Α. Ζάχου “ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΖΑΧΟ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ”, Επιμέλεια Γ. Κίζης, Πολιτιστικό ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, 2008)
