———————-
“Τα παιδιά -αγόρια και κορίτσια- των Δημοτικών και Γυμνασίων της πόλης συνήθιζαν να παίζουν προπολεμικά, διάφορα παιγνίδια. Επίσης τα εξωσχολικά παιγνίδια έπαιρναν μεγάλη έκταση κατά τις γιορτές. Των δε καλοκαιρινών διακοπών τα παιγνίδια καθημερινά έδιναν κι έπαιρναν στις πλατείες της πόλης και στα προαύλια των σχολείων και εκκλησιών. Τα παιδιά -αγόρια και κορίτσια- άλλοτε έπαιζαν μαζί και άλλες φορές ξεχωριστά. Τα παιγνίδια που παίζονταν ήταν : Το “κρυφτό”, τα “αμπέλια, χωράφια κι ελιές”, η “σκλέντζα”, τα “κεραμιδάκια”, ο “μούτσουκας”, οι “καρύδες”, οι “καβάλες”, η “γατσούλα”, το “λουρί και το γκουρμπάτσι”, το “σπίρτο”, το “μπουκάλι” και άλλα. Τα παιδιά της μικρής ηλικίας έπαιζαν την “κουμπάρα”, τα “βαφτίσια” και το “παραμάδι”. Από τα παιγνίδια αυτά ξεχωρίζουμε τα αθώα που ήταν : τα αμπέλια, χωράφια κι ελιές, η σκλέντζα, τα κεραμιδάκια, ο μούτσουκας, οι καρύδες, το λουρί και το γκουρμπάτσι και η κομπανιά. Τα άλλα που παίζονταν όπως οι καβάλες, η γατσούλα, το σπίρτο και το μπουκάλι, ήταν τα πονηρά. Επειδή την προπολεμική εποχή οι γονείς ήταν πολύ αυστηροί στα παιδιά τους, δεν τα άφηναν να παίζουν μεταξύ τους κι έτσι μερικά πολύ έξυπνα, σοφίστηκαν τα πονηρά παιγνίδια. Όταν παίζονταν η γατσούλα, τα αγόρια έβαζαν μπροστά τα κορίτσια να κάνουν τις γάτες και να νιαουρίζουν μπουσουλώντας κι έτσι τους δίνονταν η ευκαιρία να χαϊδέψουν λιγάκι τα πόδια των κοριτσιών, αλλά και να δουν και λίγο παραπάνω , μια και τα αγόρια έκαναν τους γάτους. Με το κρυφτό τα παιδιά πήγαιναν να κρυφτούν πίσω από σπίτια, δέντρα, αυλές με λουλούδια, για να μην τους βρει η μάνα που φύλαγε και μετρούσε μέχρι τα 100, ώστε να τους δοθεί ο χρόνος να κρυφτούν. Είχαν δε καθιερώσει, ώστε όταν θα κρύβονταν, να πηγαίνουν ένα αγόρι και ένα κορίτσι μαζί. Έτσι τους δίνονταν η ευκαιρία να αγκαλιαστούν και να φιληθούν ακόμη.
Το παιγνίδι με το σπίρτο ήταν το πιο πονηρό. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι έμπαιναν στο παιγνίδι. Έβαζαν το σπίρτο στο στόμα τους και προσπαθούσαν ποιος από τους δύο θα κόψει περισσότερο το σπίρτο και έτσι έσμιγαν τα χείλη τους και φιλιόντουσαν. Επίσης και με το μπουκάλι. Αγόρια και κορίτσια έκαναν κύκλο και τα κορίτσια κάθονταν κάτω στη γη ανάμεσα από τα αγόρια. Ένας της παρέας γύριζε το μπουκάλι και σε όποιο κορίτσι ή αγόρι έδειχνε το στόμιο του μπουκαλιού, το φιλούσε.” (Πηγή ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ, Κ. Τσακτσίρας)
Στη φωτογραφία “Κυριακή πρωί, ώρα για παιγνίδι” (Φωτο του Κ. Μπαλάφα από το Λεύκωμα ΗΠΕΙΡΟΣ, Αθήνα, 2003)
