“Το 1918, κατά την διάρκεια της επιδημίας του εξανθηματικού τύφου στην Άρτα, λειτούργησε απομονωτικό νοσοκομείο. Για την λειτουργία του κρίθηκε κατάλληλο ένα απομονωμένο παράρτημα του στρατιωτικού νοσοκομείου, που βρίσκονταν στη μέση ενός μεγάλου κήπου. Εκεί ορίστηκε ένας θάλαμος για τα βεβαιωμένα κρούσματα και άλλος για τα ύποπτα. Όσοι ανέρρωναν από την ασθένεια έμεναν σε σκηνές έξω από το νοσοκομείο. Περιλαμβάνονταν επίσης εγκατάσταση απολύμανσης, αποφθειρίασης, λουτρού, κουρείου και πλυντηρίου. Το νοσοκομείο περιλάμβανε 50 κλίνες για τα βέβαια κρούσματα, 16 για τους υπόπτους και 30 για όσους βρίσκονταν στην ανάρρωση.
Η διεύθυνσή του ανατέθηκε στον στρατιωτικό γιατρό Κατραχούρα που αργότερα αντικαταστάθηκε από τον ανθυπίατρο Καραγιάννη. Νοσηλεύτηκαν 59 βέβαιες περιπτώσεις εξανθηματικού τύφου και 14 ύποπτοι, στους οποίους δεν εκδηλώθηκε η νόσος…..”. (Πηγή : “Τα Λοιμοκαθαρτήρια και οι Υγειονομικοί σταθμοί στην περιοχή της Άρτας τον 19 αιώνα”, Αναστασία Καρρά, Άρτα, 2025)
Στη φωτογραφία το «Απομωνοτικόν Νοσοκομείον Άρτης» (Πηγή : «Ο Εξανθηματικός τύφος εν Ηπείρω», Albert Vaudremer και Κυριάκος Κυριαζίδης, Αθήνα, 1919».
