“Η συνοικία του Γεφυρόπουλου ήταν γνωστή με το όνομα αυτό μέχρι τότε που η Άρτα έγινε ελληνική. Μετά την απελευθέρωση, άρχισε να εγκαταλείπεται το παλιό όνομα και να επικρατεί ένα καινούργιο. Η συνοικία άρχισε πλέον να ονομάζεται συνοικία Χάλα-Χάλα. Έλεγαν οι παλιοί “Άει κολύμπα στ’ Χάλα-Χάλα”.
Πως όμως βγήκε το όνομα αυτό; Μια άποψη είναι ότι το όνομα είναι παρήχηση των λέξεων που ψαλμουδιστά ακουγόταν από τους γύρω μιναρέδες (Αλλά-χ, Αλλά-χ). Νομίζω όμως πως δεν στέκει γιατί και σε άλλα σημεία της πόλης υπήρχαν τζαμιά και οι φωνές των μουεζίνηδων ακουγόταν παντού. Το σωστό είναι πως η συνοικία πήρε το όνομα από τους αδελφούς Χαλαχάλα, που άνοιξαν κέντρο διασκεδάσεως κοντά στο Γεφυρόπουλο, στη σημερινή ιδιοκτησία Δημητριάδη. Οι παλιοί Αρτινοί θυμούνται πως στο κέντρο αυτό προσφέρονταν το ούζο με μεζέ τζάνεργα (κορόμηλα), που αφθονούσαν στους γύρω κήπους. Το κέντρο αυτό διατηρήθηκε πολλά χρόνια, έτσι ώστε οι Αρτινοί να λένε “πάμε στ’ Χάλαχαλα”, όπως αργότερα έλεγαν “πάμε στ’ Διαμάντ’” ή “πάμε στ’ Ζαγγαβιέρου”, απ’ τους οποίους πήραν σιγά-σιγά το όνομα και οι τοποθεσίες.. Στα Ευρετήρια του Υποθηκοφυλακείου Άρτης βρίσκουμε το όνομα Κουμπούρα ή Χαλαχάλα, σχετικό με την ιδιοκτησία του κέντρου ψυχαγωγίας που προαναφέραμε που έδωσε και το νέο όνομα στη συνοικία.” (Πηγή : ΑΡΤΙΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Ι. Τσούτσινος, Άρτα, 2001)
Στη φωτογραφία το γεφυράκι στη θέση Χαλαχάλα πάνω από τον αύλακα, δίπλα από την μονότοξο πέτρινο γεφυρόπουλο, που οδηγούσε στο μύλο της νεροτριβής.(Φωτο από Φωτογραφικό Λεύκωμα της Πρότασης, Άρτα,1999)
