Στην εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ του 1876, διαβάζουμε το παρακάτω άρθρο :
“Περί του εν Καραβασαρά Ηφαιστίου φαινομένου
Ένα ηφαίστειο, άξιο προσοχής, παρουσιάστηκε προ ετών στο λιμάνι του Κραβασαρά, όμως οι αρμόδιες αρχές δεν δίνουν καμία προσοχή. Αν δεν βρίσκονταν σταθμευμένος στο λιμάνι εκεί ο αξιωματικός του Ναυτικού Ανδρέας Α. Μιαούλης, το φαινόμενο θα παρέμενε άγνωστο ποιος ξέρει για πόσο καιρό!
Κατά το μήνα Νοέμβριο του έτους 1847 και τον Φεβρουάριο του 1865, όπως μας πληροφορεί ο κ. Μιαούλης, αναδύθηκε από τον πυθμένα της θάλασσας μαζί με σεισμικές δονήσεις άφθονος ατμός υδρόθειου, ο οποίος όχι μόνο δεν ενόχλησε τους κατοίκους αλλά θανάτωσε και πλήθος ψαριών και άλλων θαλάσσιων ειδών μέχρι και το λιμάνι της Πρέβεζας, όπου και επεκτάθηκε το λευκό και γαλακτώδες χρώμα των νερών.
Τέτοιες αναθυμιάσεις θείου συμβαίνουν αρκετά συχνά, ιδιαίτερα όταν φυσάν νότιοι άνεμοι, αλλά πάντα σε μικρή ποσότητα, χωρίς να καταστρέψουν θαλάσσια είδη.
Οι υδρογραφικοί χάρτες του εν λόγω λιμανιού, ακόμη και όσοι δημοσιεύτηκαν προ του 1847, δείχνουν μια τρύπα βάθους 8 οργιές στη θέση όπου γίνεται η ανάδυση του ατμού. Ωστόσο ο Α. Α. Μιαούλης που στάθμευσε στο λιμάνι πριν από μερικούς μήνες, επιχείρησε από επιστημονικό ζήλο κινούμενος, να κάνει αυτοψία στο χώρο κι έτσι ανακάλυψε ότι στη θέση των αναθυμιάσεων υπάρχει ένας κωνοειδής ύφαλος με περίμετρο 800 οργιές, η κορυφή του οποίου απέχει μόλις 2 οργιές και 4 αγγλικά πόδια από την επιφάνεια της θάλασσας κι έτσι ο πυθμένας της θάλασσας ανυψώθηκε κατά 22 πόδια.
Όσον αφορά την θερμοκρασία της θάλασσας, δεν υπήρξε καμία διαφορά. Το έδαφος του ύφαλου αυτού αποτελείται από λεπτά κοχύλια, τα οποία, όπως είπε ο κ. Μιαούλης, δεν μοιάζουν καθόλου με εκείνα που βρίσκονται στις θάλασσες της Μεσογείου, ενώ το υπόλοιπο έδαφος του λιμανιού αποτελείται από λάσπη. Παρατηρήθηκε επίσης ότι τα εργαλεία των ψαράδων που έμειναν για κάποιο καιρό στη θέση αυτή, καλύπτονταν από κάποιου είδους χρώμα θείου.
Είναι φανερό λοιπόν ότι στη θέση αυτή σχηματίζεται μέσω ηφαιστειακής ανάδυσης, νησίδιο που έχει έδαφος από κοχύλια, πράγμα που επιστημονικά είναι πολύ ενδιαφέρον, καθώς από την εξέταση των κογχυλιών μπορεί να καθοριστεί ποιας γεωλογικής εποχής είναι το ανυψούμενο έδαφος. Γι’ αυτό παρακάλεσα τον κ. Μιαούλη να μου προμηθεύσει αν είναι δυνατό, μια μικρή ποσότητα κογχυλιών για εξέταση η οποία μάλιστα θα γίνει με την απαιτούμενη ακρίβεια αφού θα στείλω ένα μέρος απ’ αυτά στην Ακαδημία Επιστημών των Παρισίων, όπου και ανέφερα ήδη το γεγονός, στέλνοντας μαζί και ένα διάγραμμα από το σκίτσο που μου απέστειλε ο κ. Μιαούλης.
Κέρκυρα, 17 Αυγούστου 1876
Ι. Δ. ΚΙΓΑΛΛΑΣ”
Στη φωτογραφία ένα απόσπασμα από το άρθρο της εφημερίδας….
