—————-
“Από Βόνιτσαν μετέβημεν κατ’ ευθείαν εις Μενίδι, εις τον μυχόν του κόλπου. Το Μενίδι είναι το επίνειον της Άρτης. Άλλοτε η συγκοινωνία εγένετο δια της Σαλαώρας ή της Κύπραινας, οπόθεν ο δρόμος είναι τεσσάρων περίπου ωρών, ενώ δια της νέας οδού, από Μενίδι, μεταβαίνει τις εφ’ αμάξης εις Άρταν εντός δύο ωρών. Η οδός, δεν είναι περίφημος, άλλ’ οπωσδήποτε είναι αμαξιτή. Γίνεται λόγος περί βελτιώσεώς της, πρόκειται δε να κατασκευασθή και άλλη οδός ήτις από Άρταν διευθυνόμενη προς βορράν και διασχίζουσα την ελευθερωθείσαν στενήν λωρίδα της Ηπείρου, θα συνενωθεί δια των στενών της Πίνδου, με το σύμπλεγμα των Θεσσαλικών οδών. Προ δεκαπέντε περίπου ετών το Μενίδι τούτο ήτο η φωλέα της ληστείας. Τις ετόλμα τότε να προσορμισθή εκεί άνευ στρατιωτικής συνοδείας ; Τα δάση και αι φάραγγες των πέριξ ορέων ήσαν τα κρησφύγετα ενόπλων συμμοριών, οι δε λησταί εύρισκον πρόχειρον καταφύγιον εις την γείτονα επικράτειαν (Τουρκική) οπότε τους εστενοχώρει η καταδίωξις των Ελληνικών αποσπασμάτων. Τούτο ήτο κληρονομία του παρελθόντος. Εις τα άβατα ταύτα όρη οφείλεται η επί Τουρκοκρατίας ύπαρξις των κλεφτών, οίτινες μόνοι εξεπροσώπευσαν διαρκώς την ένοπλον κατά της τυραννίας διαμαρτύρησιν και διετήρησαν το πολεμικόν της Ελληνικής φυλής πνεύμα κατά την μακράν διάρκειαν της δουλείας”.(Πηγή :“ΑΠΟ ΝΙΚΟΛΟΛΕΩΣ ΕΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΝ”, Δ. Βικέλας, Αθήναι, 1886)
Στη φωτογραφία “Το Μενίδι, στις αρχές της δεκαετίας του 1950”, από τη Συλλογή Βασ. Χολέβα
1961 : ΜΕΝΙΔΙ – ΛΑΣΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
———————-
Από δεξιά : Τάκης Τζούβας, Κώστας Νικάκης, Νίκος Ψαθάς, Αριστοτέλης Κατσώρας, Κώστας Γιώτης, (ο θρυλικός Ρουμάνος). Γλεντζέδες, κανταδόροι, καλλίφωνοι, χιουμορίστες, απίθανοι καρατερίστες….Εποχές που δεν ξανάρχονται… (Φωτο & έρευνα Κ. Μπανιάς)
