Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία δεσπόζει πάνω σε ένα λόφο στον συνοικισμό Πλατάνια των Πιστιανών. Απ’ εκεί το μάτι μπορεί να φτάσει ως κάτω στον Αμβρακικό κι ως απέναντι, στα χωριά πέρα απ’ τον Άραχθο και μέχρι τα Τζουμέρκα…. Εκεί γίνονταν τη μέρα του Αι-Λιός τρικούβερτο πανηγύρι. Τότε βέβαια δεν υπήρχε η καινούργια εκκλησία που υπάρχει σήμερα, ούτε τα σπίτια με τις όμορφες αυλές που βλέπει ο επισκέπτης, όταν ανεβαίνει στο λόφο.
Μόλις τέλειωνε η λειτουργία, στήνονταν το πανηγύρι έξω από το εκκλησάκι, κάτω από τον ίσκιο των δέντρων. Και το βράδυ το γλέντι συνεχίζονταν στα καφενεία του Κώστα Βάσιου και του Τάσου Βαρούχου. Με τί αγωνία περιμέναμε να φωνάξουν το νούμερό μας για το χορό! Γιατί τότε στα πανηγύρια η κάθε παρέα που ήθελε να χορέψει έπαιρνε νούμερο από την ορχήστρα για να πάρει σειρά για χορό….
Η τελευταία φορά που θυμάμαι ήταν στις 20 Ιουλίου του ’74. Βγαίνοντας από την εκκλησία μόλις τέλειωσε η λειτουργία, υπήρχε μια βουβαμάρα στον κόσμο απ’ έξω και σκόρπιες κουβέντες ακούγονταν για πόλεμο… Φτάνοντας στο καφενείο του Τάσου Βαρούχου, τους βρήκαμε όλους γύρω απ’ το ραδιόφωνο, κρεμασμένους απ’ τα λόγια του εκφωνητή, να ακούνε τις ειδήσεις…. Για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, τον Αττίλα, το εγκληματικό πραξικόπημα της χούντας, τις αεροπορικές επιχειρήσεις κτλ. Τα πανηγύρια ματαιώθηκαν… Οι χωριανοί αποσύρθηκαν στα σπίτια τους, αναλογιζόμενοι την επόμενη μέρα…Άλλοι είχαν παιδιά που ήταν φαντάροι και η αγωνία τους ότι θα στέλνονταν στον πόλεμο ήταν μεγάλη…Κι άλλοι, αναστατωμένοι, περίμεναν από στιγμή σε στιγμή να τους επιστρατεύσουν καθώς η χούντα από τις 9 το πρωί είχε κηρύξει γενική επιστράτευση! (Κείμενο Α. Καρρά)
Στη φωτογραφία στιγμιότυπο από το γλέντι έξω από το εκκλησάκι του Αι-Λιά, κάποια χρονιά στο τέλος της δεκαετίας του ’60. (Φωτο από συλλογή Γεωργίου Δ. Καρρά)
