“……Λίγα βήματα μετά το βελούχι του Χατζάρα, ήταν το τέταρτο βελούχι, η Αύρα. Μια λωρίδα μακριά ήταν, αλλού 8 και αλλού 8-20 μέτρα. Κι αυτό όπως και τα άλλα βελούχια ήταν αριστερά από το δρόμο όπως βγαίναμε από την Άρτα και σε ύψος 5-6 μέτρα από την επιφάνεια του γιαλού. Στη μέση από το βελούχι, σύνορο με το δρόμο το δημόσιο, δυο μεγάλοι ευκάλυπτοι ρίχνανε τον ίσκιο τους και στέλνανε και τη δροσιά τους. Απέναντι ήταν μια μεγάλη οικοδομή. Το καλοκαίρι του 1911, ο Δραματικός Σύλλογος Άρτης έδωσε σειρά από θεατρικές παραστάσεις με τα έργα Παναθήναια, Βοσκοπούλα, Την τύχη της Μαρούλας…..
Από το βελούχι Αύρα πέρασαν πολλοί επιχειρηματίες. Εκείνος που έδωσε ζωή και κίνηση στο βελούχι ήταν ο Γιάννης Τσέτης. Κάθε καλοκαίρι έφερνε ορχήστρες από την Αθήνα και από την Άρτα και κάθε βράδυ το εξοχικό κατάκλυζε από κόσμο για να ακούσουν τη μουσική και τα τραγούδια της εποχής.
Το 1931 έρχεται στην Άρτα ο περίφημος μαύρος μουσικός Βλακ Ναρκίς με την ορχήστρα του και τη Φλώρα που έπαιζε πιάνο. Το συγκρότημα έμεινε στην Άρτα σχεδόν όλο το καλοκαίρι παίζοντας κλασσική μουσική, οπερέτες, όπερες κ.α.
Στα 1934 με 35 έρχονται στην Αύρα τα «Παγανάς», τρεις όμορφες κοπέλες που τραγουδούσαν τα σουξέ της εποχής παίζοντας μαντόλες και μαντολίνα. Το βελούχι Αύρα πρόσφερε μια ουσιαστική μουσική ψυχαγωγία στους Αρτινούς της εποχής εκείνης. Το άρωμα μιας άλλης εποχής που πέρασε χωρίς επιστροφή…….(Πηγή : ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΑΡΤΑ, Τ. Βαφιάς, Θεσσαλονίκη, 2010)
Στη φωτογραφία “Αρτινοί διασκεδάζουν στο Εξοχικό Κέντρο Μόσιαλος, στην είσοδο της πόλης στο δρόμο από Αθήνα, την δεκαετία του ’50”. Σε πρώτο πλάνο η Λέλα Ματσόκη – Κοντοδήμα με την οικογένεια της μητέρας της Αφροδίτης Μαστραπά – Ματσόκη. Η φωτογραφία είναι του φωτογράφου Έξαρχου από το αρχείο Λέλας Κοντοδήμα.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τα βελούχια στην Άρτα και σε άλλες αναρτήσεις μας.