———————-
“Λειάσα (ή) κρεμαστό γεφύρι ύπεράνω ποταμού στερεωμένον εις τας δύο όχθας εις βράχους ή βαθύρριζα δένδρα κλπ. Κατασκευάζεται δε ή λειάσα ώς έξής: Καθ’ όλον το πλάτος τού ποταμού τοποθετούνται εναερίως εις ύψος ποικίλον από 4 ή 5 μ. μέχρι 10 μ. υπεράνω τής στάθμης τού ύδατος ακέραιοι (ατεμάχιστοι) κορμοί δένδρων προσδεδεμένοι εις τας όχθας με συρματόσχοινα. Εγκαρσίου προς τούς επιμήκεις κορμούς στερεώνονται μικράς διαμέτρου κορμίδια ή κλάδοι και η όλη κατασκευή περιτυλίσσεται με ευλύγιστους κλώνους. Το πλάτος της κατασκευαζομένης κατ’ αυτόν τον τρόπον γέφυρας είναι ολιγώτερον τού μέτρου. Επί των εκατέρωθεν πλευρών τής λειάσας στερεώνονται όρθιοι κλάδοι, συνδεόμενοι μεταξύ των κατά το ανώτερον άκρον δι’ άλλων κλάδων, δημιουργούμενου έτσι είδους παραπέτου. Το σύστημα δύναται να ανθέξη εις βάρος 100 κιλών περίπου, ώστε μόνον ένας διαβάτης δύναται εκάστοτε να περάση, ενώ ολόκληρος η λειάσα κατά την διάβασιν ταλαντεύεται κατά την έννοιαν της κατακορύφου.” (Πηγή : ΔΑΣΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ, Π. Γρίσπου, Ηπειρωτική Εστία, τχ. 219-220, 1970)
Στη φωτογραφία του Σπ. Μελετζή, “Ξυλογέφυρο στα Ρετσιανά Άρτας, 1937”
(Πηγή : ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, τχ. 121, 1986)
