Το τελευταίο μέρος του βιβλίου του Στέργιου Βούλγαρη “ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ”, όπου περιγράφει τα μετά της μάχης και τις δυσκολίες της επιστροφής : “……Η εικόνα που παρουσιάζαμε με το πρώτο φως, ήταν πολύ διαφορετική από την εικόνα της περασμένης βραδυάς. Τα πρόσωπα των ανταρτών που πήραν μέρος στο βόρειο και νότιο άκρο της γέφυρας, ήταν ολόμαυρα και προκαλούσαν τη θυμηδία. Στην αρχή δεν καταλάβαμε κι εμείς πώς είχε γίνει αυτή η παραλλαγή. Ύστερα σκεφθήκαμε πως οφείλονταν στην καπνιά, που πήραμε στο αποψιλωμένο έδαφος, όταν έρποντας, πλησιάζαμε το πολυβολείο του εχθρού. Μερικοί ήταν μονοσάνδαλοι και ξεσχισμένοι. Άλλοι, πιο τυχεροί, καμάρωναν τις αρβύλλες που αντικατέστησαν τα γιδοτόμαρά τους, άλλοι χαιρόνταν τα λεκιασμένα χιτώνια που βρήκαν στα φυλάκια, άλλοι καθάριζαν τα καινούργια τουφέκια που άφησαν φεύγοντας οι Ιταλοί, κι εγώ έκρυβα με επιμέλεια το πιστόλι του Ιταλού αξιωματικού της φρουράς, γιατί ήταν το μόνο πιστόλι – λάφυρο της επιχειρήσεως και αποτελούσε είδος πολυτελείας και για τους Αξιωματικούς ακόμα…..” Μπορείτε να διαβάσετε το Δ’ μέρος στο λινκ https://doxesdespotatou.com/wp-content/uploads/2023/04/ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ-Δ.pdf
Στη φωτογραφία το πιστόλι – λάφυρο του Στέργιου Βούλγαρη (Φωτο από το βιβλίο του)
