“…….Τα φαρμακεία είχανε προμηθευτάς αβδελλών τους συχωρεμένους Ντάκα και Γούσια, οι οποίοι τις έβγαζαν από τον βάλτο της Μπάνης.
Οι γύφτοι έφκιαναν τα γενιά για το όργωμα από βόλια του Γκρα που τα μάζευαν από τη σκοποβολή της Αι – Δήτριας, παιδάκια και γυναικούλες, και τα πωλούσανε 3 δεκάρες την οκά.
Καφέ αμάν τότε είχαμε τρία: του Βασ. Χατζοπούλου, του Θεοχ. Λαλάκου και ένα στο πηγάδι, στον Πλάτανο απέναντι. Μέσα σ’ αυτά κάθε βράδυ εγίνοντο ομηρικές μάχες με όπλα τις μπουκάλες, τα ποτήρια και τις καρέκλες προς κατάληψιν μίας και της αυτής σαντέζας.
Κατά τας διακοπάς των μαθημάτων ενεφανίζετο ο πελώριος φουστανελλάς, ο παιδονόμος, το φόβητρον των μαθητών. Ούτος διέτρεχε κατά μήκος τον ποταμόν και απηγόρευε εις τους μικρούς να κολυμπώσι. Πόσες φορές οι άτυχοι αυτοί μαθηταί δεν παρουσιάσθησαν στις μητέρες τους εν αδαμιαία περιβολή.
Μπάνια τότε είχαμε πληθώρα. Το Γεφύρι που πήγαιναν οι πολύ τολμηροί. Τα Κομμάτια που πήγαιναν τα μικρά για να πιάσουν και τζιτζίκια. Το αυλάκι των Μύλων από Μητρόπολι – Χάλα Χάλα έως Αγίους Πάντας. Το Ριζόκαστρο που κολυμπούσαν οι ριψοκίνδυνοι. Την Κόπραινα που πήγαιναν οι πλούσιοι για επίδειξη.
Και το βρωμονέρι της Μπάνης που γιατρεύονταν οι πάσχοντες από αρθρίτιδα και ρευματισμούς.
Οι Αρταίοι τότε τη Μεγάλη Εβδομά θα την διήρχοντο εν νηστεία και προσευχή, την δε Εβδομάδα του Πάσχα εν τυμπάνω και χορδαίς. Την πρώτη ημέρα την περνούσανε γλεντώντας με τους συγγενείς των. Τη Δευτέρα στην Κάτω Παναγιά. Την Τρίτη στη Φανερωμένη. Την έκτη στην Αϊ Δήτρια και έπειτα του Αγίου Γεωργίου στο Πέτα και στο Κομπότι. Αλλά ες έτος όπου ο Άγιος Γεώργιος είναι την Τετάρτη μέρα, ασφαλώς θα παρακαλούνε πότε να έρθει η Δευτέρα του Θωμά για να ησυχάσουν.” [Πηγή : Χρονογράφημα του Θ. Ζαχαρή, Απρίλιος του 1930].
Mερική άποψη της Άρτας, πιθανώς από τις αρχές του 20ού αιώνα, άγνωστου εκδότη. Αποτυπώνει μια πανοραμική θέα της πόλης με φόντο το ποτάμι και βουνά. (Από προσωπική συλλογή)
