——————
Τον Ιούνιο του 1942, οι Ν. Διαμαντής, Γ. Τσούτσινος, Σ. Πατσαλιάς, Γ. Βαφιάς και Τ. Βαφιάς, νέοι της Άρτας και ανήσυχα μυαλά, σκέφτονται να ανεβάσουν μια επιθεώρηση για να προσφέρουν στους Αρτινούς λίγη χαρά μέσα στην Κατοχή. Την επιθεώρηση την βαφτίσανε “Η Αρτινιά” μια και υπήρχε και το τραγουδάκι. Είπαν στους Ιταλούς ότι τα χρήματα θα διαθέτονταν για “τους ποινικούς κρατουμένους” , κι έτσι πήραν άδεια, μετά την απαιτούμενη λογοκρισία φυσικά.
Στα μέσα Αυγούστου, η επιθεώρηση ανέβηκε στο Σινέ ΟΡΦΕΑΣ . Την έναρξη έκανε ο Γρηγόρης Βαφιάς που παρουσίασε την “Αρτινιά” (Ελένη Γκινάκα) και ακολούθησαν τα άλλα νούμερα : “Τα αλανάκια” (Γρηγόρης Βαφιάς- Ερμηνεία Μπανιά), “Ενώ περνούν τα χρόνια” (Γιώρ. Ρίζος- Φρόσω Ιατρίδη), “Το τρίτο Μάτι”, “Το νερωμένο κρασί” , “Ο Άτλας” που λάβαιναν μέρος όλοι και τέλος “Το ταξίδι του Μέλιτος” (Γρ. Βαφιάς- Ερ. Μπανιά)
Στο τελευταίο νούμερο, όταν οι δυο ηθοποιοί χορεύανε Ελληνικούς χορούς, ο Γρ. Βαφιάς έριχνε ανάμεσα ορισμένα πατριωτικά συνθήματα όπως “Να ζει το Μεσολόγγι”, “Ζήτω ο Καραϊσκάκης” κτλ. Και οι Αρτινοί με συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια ενθουσιάζονταν και ξεσπούσαν σε χειροκροτήματα. Οι Ιταλοί που κάθε βράδυ παρακολουθούσαν την παράσταση κάτι υποψιάστηκαν – ή κάποιος καλοθελητής τους κάρφωσε – οπότε κάλεσαν το Γρ. Βαφιά στο Φρουραρχείο και ρώτησαν γιατί ο κόσμος ενθουσιάζεται τόσο στο τελευταίο νούμερο. Η απάντηση ήταν ότι “……αυτά τα συνθήματα στρέφονται εναντίον των Τούρκων που ήταν μπαμπέσηδες και μας είχαν σκλαβωμένους 400 χρόνια”. Το κόλπο έπιασε μιας και οι Ιταλοί δεν χώνευαν τους Τούρκους, που είχαν υποσχεθεί ότι θα βγαίνανε στον πόλεμο στο πλευρό του Άξονα, κι όλο το ανέβαλλαν.
( Από το βιβλίο του Κ. Βάγια Η ΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, ‘Αρτα, 2004. Για το τραγούδι Η μικρή Αρτινιά μπορείτε να διαβάσετε σχετικά στο πρώτο σχόλιο, από παλιότερη δημοσίευση)
https://www.facebook.com/doxesagirantestoudespotatou/posts/105820248154094
1961: Στη φωτο κ. Γρηγόρης Βαφιάς με μια ηθοποιό και τον κ. Θάνο Κωστόπουλο στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Πηγή Europeana)
