“Ένας έμπορος πουλάει λάδι στους πελάτες που περιμένουν στην ουρά, που μοιάζει περισσότερο με ορυκτέλαιο. Το λάδι μαζί με το ψωμί ήταν τα ακριβότερα καταναλωτικά αγαθά το φοβερό εκείνο χειμώνα του 1941-42. Αλεύρι, λάδι και ψωμί είχαν φτάσει σε απλησίαστες τιμές. Οι άνθρωποι έδιναν τα πάντα για να αποκτήσουν κάτι από τα πολύτιμα αυτά τρόφιμα. Πούλησαν ακόμα και τα σπίτια τους για ένα κομμάτι ψωμί. Μια κάστα ασυνείδητων, έγιναν οι στυγνοί εκμεταλλευτές της δυστυχίας, κοράκια που σε τέτοιες εποχές γενικής κρίσης και αναταραχής οσμίζονται τη λεία τους. Νόθευαν τα υλικά και πουλούσαν κονσέρβες που περιείχαν άμμο. Από τις τάξεις τους στρατολογήθηκαν το 1943 οι ταγματασφαλίτες του Ράιχ, τα μίσθανα όργανα των Ες-Ες και της Γκεστάπο, που ο δικτάτορας Παπαδόπουλος ανακήρυξε με νόμο του κατά την επταετία ως «Εθνική Αντίσταση».”
(Σχόλιο και φωτογραφία από το Λεύκωμα του Βάσου Π. Μαθιόπουλου ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΤΟΧΗΣ*, Εκδόσεις ΜΕΤΟΠΗ, Αθήνα, 1980)
*Το Λεύκωμα περιέχει φωτογραφικές μαρτυρίες από τα γερμανικά αρχεία για την ηρωική αντίσταση του Ελληνικού λαού.
“Δείγμα της άδειας μεταφοράς τροφίμων με αναλυτική καταγραφή των ποσοτήτων που επιτρέπονταν να μεταφερθούν από μια περιοχή σε άλλη, κατά τη διάρκεια της κατοχής. Η άδεια δινόταν από το Υπουργείο Επισιτισμού και τα προιόντα ήταν καθαρά για οικογενειακή χρήση. Η συγκεκριμένη είναι για μεταφορά προιόντων από τη Σπάρτη προς Αθήνα”.
(Φωτο από οίκο Δημοπρασιών)
