——————————–
“Ένα βράδυ στα μέσα Ιουλίου του 1942, οι Γερμανοί συλλαμβάνουν τον Ζέρβα και τον οδηγούν στη Γκεστάπο για ανάκριση. Φαίνεται πως οι Γερμανοί είχαν μάθει ότι ο Ζέρβας κάτι τους ετοιμάζει. Όταν τον παρουσιάσανε σε κάποιο Γερμανό αξιωματικό, είδε δίπλα του να στέκεται κι άλλος ανώτερος αξιωματικός με στολή Ναυάρχου και να τον κοιτάζει επίμονα στα μάτια. Σε κάποια στιγμή προτείνει στο Ζέρβα το χέρι του και σε άπταιστα ελληνικά του λέει :
-Τί κάνετε κύριε Ζέρβα;
Ο Ζέρβας τον κοιτάζει προς στιγμήν αμήχανα και μετά έκπληκτος διαπιστώνει ότι ο Ναύαρχος που του προτείνει το χέρι του δεν ήταν άλλος από τον πορτιέρη του ξενοδοχείου που τον φιλοδώριζε κάθε φορά που έφευγε κερδισμένος. Κι ο Ναύαρχος συνεχίζει :
“Κύριε Ζέρβα τα ξέρουμε όλα, ότι ετοιμάζεις αντιστασιακές ομάδες για τη χώρα σου και για τους Άγγλους. Μέχρι τώρα όμως δεν έχετε προβεί σε πράξεις που να μας προκαλέσετε και να μας βλάψετε. Σας καλέσαμε να σας προειδοποιήσουμε ότι αν αύριο ή αργότερα σας συλλάβουμε για πράξεις που στρέφονται εναντίον μας, οι ποινές θα είναι πολύ βαριές. Πάντως, απόψε είσθε ελεύθερος, μπορείτε να φύγετε, εμείς σας προειδοποιήσαμε.”
Όταν ο Ζέρβας, μετά την έκπληξή του από την απρόσμενη συνάντηση στη Γκεστάπο με τον γερμανό Ναύαρχο κατάσκοπο, τον ευγενικό εκείνον «πορτιέρη μπάρμπα-Γιώργο» όπως ανυποψίαστα τον γνώριζαν όλοι στη λέσχη του ξενοδοχείου της οδού Κοραή, τους χαιρέτησε και ξεκίνησε να φύγει ο «πορτιέρης» τον συνόδευσε μέχρι την πόρτα υπενθυμίζοντάς του όσα του απεκάλυψε πριν λίγο για την ύποπτη δραστηριότητά του. Ο Ζέρβας εκείνη τη στιγμή προσπάθησε να διαψεύσει τις υποψίες του, αρνούμενος κάθε κατηγορία, αλλά δεν τα κατάφερε, αφού εκείνος τον διακόπτει και σε άπταιστα ελληνικά του λέγει :
“Άκουσε Ναπολέων, απόψε παραβίασα το καθήκον μου ως Γερμανός στρατιώτης. Το έκανα όμως για δύο λόγους Πρώτον επειδή αγωνίζεσαι ως αξιωματικός για την πατρίδα σου και δεύτερον επειδή είσαι καλός άνθρωπος. Γι’ αυτούς τους δύο λόγους το έκανα και αυτά που μου λες είναι φάβα, τα γνωρίζω όλα. Αν όμως σε συλλάβουμε αύριο ή μεθαύριο, θα σε εκτελέσουμε”.
Ο Ζέρβας χωρίς άλλη κουβέντα τον χαιρέτησε κι έφυγε αμέσως. Πήγε κατ’ ευθείαν στην οδό Αριστοτέλους 26, στο σπίτι του φίλου του δικηγόρου Δημ. Αντωνόπουλου που κι αυτόν τον είχε εντάξει στην Οργάνωσή του, στον Ε.Δ.Ε.Σ. και που έφερε το ψευδώνυμο «Μπέης». Στο σπίτι του Μπέη έμεινε 2 ημέρες χωρίς να κυκλοφορεί έξω. Και να μην τα πολυλογώ, την Τρίτη μέρα το πρωί φεύγουμε με ταξί για την Ήπειρο, ο Αρχηγός, ο Κομνηνός Πυρομάγλου και εμείς οι τρεις Κρητικοί, ο Μιχ. Μυριδάκης, ο Παντελής Κωτσάκης, και εγώ.”
(Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Γιάννη Παπαδάκη, πιστού σύντροφου του Ζέρβα, στον Δημήτρη Αλυσανδράκη τον Σεπτέμβριο του 2004, όπως καταγράφηκε στο βιβλίο του Διονύση Μπερμπερή, ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΖΕΡΒΑΣ, Αθήνα, 2007)
Στη φωτογραφία «Ο Ζέρβας με τους τρεις πρώτους αντάρτες του, Κρητικούς. Από αριστερά Μιχ. Μυριδάκης, Ιωάννης Παπαδάκης και Παντελής Κωτσάκης». (Πηγή φωτογραφίας : Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 1941-45, Έκδοση Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων, 2001
