Η αυλή στην οποία η οικογένεια περνούσε το περισσότερο χρόνο κατά την διάρκεια της μέρας ήταν πολύ φροντισμένη και καλλωπισμένη. Στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν πλακόστρωτη με ακανόνιστες πλάκες και αρμούς καλυμμένους με ασβέστη. Τα ασβέστινα αυτά περιγράμματα ονομαζόταν «γράμματα». Ήταν πολύ συνηθισμένη η φράση «θα κάμωμεν τα γράμματα» που σήμαινε θα ασβεστώσουμε εκ νέου τους αρμούς στις πλάκες. Στην αυλή υπήρχε συνήθως ένα πηγάδι με κυλινδρικό λίθινο «προστομιαίον» το οποίο μερικές φορές είχε και στέγασμα σαν κιόσκι καθώς και πολλά δέντρα, κυρίως εσπεριδοειδή, λεμονιές, νεραντζιές και πορτοκαλιές. (Πηγή : ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΤΙΚΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ, Α. Καρρά, Άρτα, 2021 που μπορείτε να το διαβάσετε στο λινκ https://doxesdespotatou.com/wp-content/uploads/2023/01/ΑΣΤΙΚΑ-ΣΠΙΤΙΑ-ΤΗΣ-ΑΡΤΑΣ.pdf)
Στη φωτογραφία “1932 – Νεαρά κορίτσια κάθονται σε Αρτηνή ασπρισμένη αυλή με αλτάνες…..Αριστερά, καθιστή στην αλτάνα η Σαββούλα Λαλαγιάννη..”(Πηγή : Λεύκωμα ΠΡΟΤΑΣΗ, Άρτα, 1999)
