Ένα γράμμα από τον Βόλο στις παραμονές έναρξης του Α Βαλκανικού πολέμου εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που άρχισε στις 8 Οκτωβρίου 1912 και έληξε οκτώ μήνες αργότερα με την υπογραφή της Συνθήκης του Λονδίνου στις 30 Μαΐου 1913 :
“Σεβαστε μου Πατέρα Μαθε σημερον βηκαμε εις τόν βολον και τα πηρασαμε πολι καλα Ιδο ηνε πολη καλα να μη στηνοχορίστη γηα οτιδήποτε ολη η πατριοτης είναι πολη καλά εδο εγο ημε με τον Πάνον καί Βισαριον να φροντησιτε να σιμασητε τα γίδια και για μένα να μι στενοχοριστη τηποτε
Μάνα ημε θεριω να εχεις θαρος μεγαλον να μι χάσετε τηποτι και θα ερθου πάλι κουντα να φιλαγιτε τον γιανακιν πουλη απο ουλες της ηπόψις και θα σας γράφο τακτηκα Καληοπη να ησε γενεος καθος κι εγο να φέρισε πολι καλα Άθελις ηγο ημε μακραν πολι Αλά θέλο να ησε ευγενις
Για να γράπσητε εσις δεν ηναι δινατον να λαβο γραμα Αδελφε διμιτρι στή γινεκαμ να φέρεστε καλά να ημε και ηγο αναπαμενος
Φιλο τόν νονον καί όλους τους αδελφους μας σεγενις και φίλους και οση εροτούν δια εμενα Χερετε λιπον με ολι μου την καρδιαν καί Αφοσιοσιν
ο ηος σας Γ. Σ. Παππας”
Στις 17/18 Σεπτεμβρίου 1912 (ημερομηνίες στο παλαιό ημερολόγιο) κηρύχτηκε από τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, γενική επιστράτευση εν όψει των Βαλκανικών πολέμων. Ο Γεώργιος προσήλθε και κατετάγη στο 6ο Σύνταγμα πεζικού, που τότε είχε έδρα την Άρτα, στην οποία και είχε ιδρυθεί το 1887. Η κήρυξη του πολέμου εναντίον της Τουρκίας στις 5 Οκτωβρίου 1912, βρήκε το σύνταγμα στον Βόλο όπου είχε μεταφερθεί με πλοία από την Πρέβεζα. Αυτό είναι το μοναδικό γράμμα που έστειλε στον πατέρα του Σπύρο και στην οικογένειά του από τον Βόλο στις 3 Οκτωβρίου 1912. Λίγες μέρες αργότερα άρχισε η προέλαση του στρατού προς το τα στενά του Σαρανταπόρου, όπου ο τουρκικός στρατός είχε οργανώσει την γραμμή αμύνης του, με ισχυρά οχυρωματικά έργα.
Στις 9 και 10 Οκτωβρίου ο στρατός ΄έδωσε την πρώτη νικηφόρο μάχη εναντίον τουρκικού στρατού στα στενά του Σαρανταπόρου, γνωστή ως μάχη των Στενών της Πόρτας. Στο γράμμα του αυτό δηλώνει στην μάνα του ότι είναι θεριό, «Μάνα ημε θεριω να εχεις θαρος μεγαλον» και ζητά από την γυναίκα του να είναι γενναία όπως και εγώ «Καληοπη να ησε γενεος καθος κι εγο».
Οι δηλώσεις του αυτές αντικατοπτρίζουν το πολύ υψηλό φρόνιμα του στρατού, που και αυτό συνέβαλλε στις διαδοχικές του σαρωτικές νίκες και στις 26 Οκτωβρίου 2012 έφθασε στην Θεσσαλονίκη και την απελευθέρωσε. Ο ίδιος δυστυχώς δεν γύρισε ποτέ πίσω, και η τύχη του και ο τόπος ταφής του αγνοούνται. Έτσι άφησε πίσω του έγκυο, την μόλις 18 χρονών γυναίκα του Καλλιόπη (1894-1982), τον γιό του Γιαννάκη ενός έτους και τον γιό του Γιώργο που γεννήθηκε λίγο αργότερα 11-10-1912 και δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του.
Ο πατέρας του Σπύρος Παππάς είχε 8 παιδιά – Αργυρώ, Γιώργος, Δημήτρης, Μαριώ, Χρυσούλα, Κούλα, Βαγγέλης, Παναγιώτης. Ο Βαγγέλης (1897-1920) σκοτώθηκε στις 7 Ιούλιου 1920 (παλαιό ημερολόγιο), στο Κάραγατς του Έβρου σημερινή Ορεστιάδα, κατά την διάρκεια μαχών για την απελευθέρωση της Θράκης. (Σωτήρης Παπαχρήστος, εγγονός 20-02-2024). Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Σωτήρη Παπαχρήστο που μας έστειλε την εν λόγω επιστολή.
Μπορείτε να διαβάσετε για τη απελευθέρωση του Καραγάτς από το 3/40 Σύνταγμα Ευζώνων Άρτης στο λινκ https://doxesdespotatou.com/i-apeleytherosi-tis-adrianoypolis-apo/
στο λινκ https://doxesdespotatou.com/oi-17-eyzonoi-toy-3-40-se-poy-epesan-kata-tin/
και στο λινκ https://doxesdespotatou.com/i-gefyra-toy-lochagoy-diamanti/