Φλογερό μήνυμα της Λευτεριάς από τις βουνοκορφές της Σεκλίστας (Ελάτης ‘Αρτης)

“……..Στο σπίτι του ταγματάρχη Μαντζούκη είναι συγκεντρωμένοι κάπου 35 κάτοικοι των γύρω χωριών και στο κέντρο οι ταγματάρχες Γιώργος Μαντζούκης και Άγγελος Πίσπερης και ο δικηγόρος Γιώργος Αναγνωστάκης. Μετά τις χαιρετούρες και τις συστάσεις ο Αναγνωστάκης μας ξεμονάχιασε και μας είπε ότι με εντολή της Κ.Ε. του ΕΑΜ και τη σύμφωνη γνώμη του Κώστα Παπαδόπουλου, τοποθετήθηκε γραμματέας της Τοπικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ. στη θέση του Μπέκα και ότι με πρωτοβουλία του Μαντζούκη οργανώνεται πλατιά σύσκεψη παραγόντων της περιοχής του Άνω Ραδοβυζίου και ειδοποιήθηκε να πάρει μέρος και αντιπροσωπεία του ΕΑΜ και να μιλήσει για τους σκοπούς του. Πήγαμε όλοι μαζί στη θέση «Σταυρός», ένα μικρό διάσελο δεξιά από το δρόμο Σεκλίστας – Μηλιανών, χωμένο μέσα στα πυκνά έλατα. Είμασταν 35 κάτοικοι από τα γύρω χωριά της περιοχής. (Στην εκδήλωση αυτή δεν παραβρέθηκαν ο αντισυνταγματάρχης Ηλίας Λουτσάρης, ο υπολοχαγός Γεράσιμος Μαλτέζος και ο ανθυπολοχαγός Θόδωρος Ζαλοκώστας, όπως αναφέρουν ορισμένοι συγγραφείς).

Ο οργανωτής της συγκέντρωσης αυτής δεν επιδίωκε άμεσους στρατιωτικούς σκοπούς αλλά καθαρά πολιτικούς. Ο ταγματάρχης Μαντζούκης γνώριζε την παρουσία του στρατηγού Ζέρβα με το ψευδώνυμο Νίκος Σουλιώτης  στην περιοχή γιατί στις 10 του Σεπτέμβρη ακόμα  είχε πάρει γράμμα του για να συναντηθούν και αρνήθηκε, ενώ η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ και ο ταγματάρχης Πίσπερης δεν γνώριζαν τίποτε. Κανένας από τους αξιωματικούς δεν γνώριζε αυτό το όνομα. Ωστόσο ο Μαντζούκης ήταν καλά πληροφορημένος, αλλά δεν είπε σε κανέναν τίποτα. Ήθελε μ’ αυτόν τον τρόπο να εντυπωσιάσει τον Ζέρβα και να τον υποχρεώσει να έλθει σε συμφωνία με το ΕΑΜ ή να μειώσει τον τόνο της φωνής του;  ( Ο οπλαρχηγός του Ζέρβα Αποστόλης Παπακώστας από τη Σκουληκαριά γράφει : Στις 11 του Σεπτέμβρη 1942 « ο στρατηγός Ζέρβας μου παρέδωσε πέντε επιστολές διά τον Γρηγόριον Κοσσυβάκην από την Μεγαλόχαρην, Θεοφάνην Κοσμάν, ιατρόν από τον Μεσόπυργον, ταγματάρχην Μαντζούκην από την Σεκλίστα Άρτας, Γεώργιον Παλαιοδήμον, διδάσκαλον και Χρήστον Παλαιοδήμον, αμφότεροι οι τελευταίοι από τα Μηλιανά της Άρτας…..Συνέχισα την πορεία μου από τη Μεγαλόχαρη για τη Σεκλίστα. Πήγα και συνήντησα τον ταγματάρχη Μαντζούκη. Του έδωσα το γράμμα, το διάβασε αλλά δεν είδα να αισθάνεται χαράν όπως οι άλλοι. Κάπως κατηφής μου είπε “καλά, πήγαινε και θα έλθω”. Αλλά ούτε ήλθε»).

Στη συγκέντρωση μίλησε ο Μαντζούκης για τους αγώνες του λαού της περιοχής από την Τουρκοκρατία ακόμη και για τη σημασία του αντιφασιστικού αγώνα. Ο Αναγνωστάκης μίλησε για τους σκοπούς του ΕΑΜ. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης ήρθε η πληροφορία ότι ένα ιταλικό τάγμα κινείται από την Άρτα για την περιοχή του Άνω Ραδοβυζίου. Ο Μαντζούκης πρότεινε αμέσως να το χτυπήσουμε με ότι μπορούμε και όσοι έχουν κρυμμένα όπλα να τα πάρουν και να συγκεντρωθούν στο εξωκκλήσι Αγία Τριάδα που βρίσκεται πάνω από το χωριό, χωμένο μέσα στα πουρνάρια και στα έλατα. Κατά το απόγευμα έφτασαν οι μισοί με γκράδες, οι αξιωματικοί με τα πιστόλια τους και οι άλλοι μισοί άοπλοι.

Όλη τη νύχτα μείναμε στο χαγιάτι της εκκλησίας, 36 ολόκληρες ώρες μείναμε ακίνητοι στις θέσεις μας, άυπνοι, νηστικοί, κουρασμένοι και παγωμένοι από το κρύο, όμως με σταθερή απόφαση να χτυπήσουμε τους Ιταλούς και να τους δώσουμε ένα καλό μάθημα. Κατά το μεσημέρι ήρθε νέα πληροφορία ότι το ιταλικό τάγμα έφτασε μέχρι τι Πουρνάρι και γύρισε πίσω στην πόλη. Τότε αποφασίσαμε να κατεβούμε όλοι στην πλατεία του χωριού. Ξεκίνησαν 35 παλληκάρια με επικεφαλής δυο ταγματάρχες. Οι κάτοικοι του χωριού έμειναν κατάπληκτοι από την εμφάνιση αυτή. Όταν όμως είδαν γνώριμους φίλους και συμπατριώτες, η πρώτη έκπληξή τους μετατράπηκε σε ενθουσιασμό. Η δημόσια εμφάνιση 35 παλληκαριών, αποφασισμένων να αποκρούσουν ένοπλα τους Ιταλούς δεν ήταν μόνο το πρώτο μαχητικό βάπτισμα των ίδιων, ήταν η απόφαση ενός λαού να αγωνιστεί και να νικήσει. Αποτέλεσε φλογερό μήνυμα λευτεριάς προς τους κατοίκους της περιοχής……..” (Πηγή : Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΡΤΑΣ, Α. Κουτσούκαλης, Αθήνα, 1983)

Στη φωτογραφία ” Οι καπετάνιοι του ΕΛΑΣ Γιώργος Αναγνωστάκης (Καταχνιάς) και Φάνης Τσάκας (Τζαβέλας)” (Πηγή : Διπλωματική εργασία με τίτλο ΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1940 – Κοινωνικοί μετασχηματισμοί και πολιτικοστρατιωτικές συγκρούσεις, Ιωάννης Βάνας, Ιωάννινα, 2017)

Δημοσιεύθηκε στην Η Άρτα στην κατοχή και την Αντίσταση. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *