“….Όταν οι αρχαίοι Αθαμάνες ίδρυσαν το Αθαμανικό κράτος στην Ανατολική και Δυτική Πίνδο, πριν ακόμη από την εποχή του Τρωικού πολέμου (1200 π.Χ.), προχώρησαν στην κατασκευή οδικής αρτηρίας από τη Θεσσαλία προς την αρχέγονη Ήπειρο μέσω της Μεσοχώρας – Πύλης – Θεοδωρίας – Ηράκλειας με προορισμό το αρχαίο Μαντείο της Δωδώνης και των άλλων Ηπειρωτικών πόλεων – πολισμάτων της περιοχής της Πίνδου. Η αρχαία αυτή οδική αρτηρία είχε κατασκευασθεί με χαρακτήρα ημιονικό, όχι μόνο για τη μεταφορά αγοράς, αλλά και ανταλλαγής βιοτικών αγαθών (σίτου, κεραμικής, πολεμικών ειδών, γεωργικών εργαλείων) από τα διάφορα Θεσσαλικά εργαστήρια χαλκού, σιδήρου ή υφαντικής τέχνης. Παράλληλα μ’ αυτή την αρχαία οδό, ανοιχτή ήταν και η οδός στα βόρεια των Αθαμανικών με πέρασμα στο «Αυτί» Μελισσουργών, η οποία είχε κατάληξη κοντά στα σημερινά Φράστα Αγνάντων, μέσω των αρχαίων Πραμάντων και του Άβατου των Καλαρρυτών.….”(Πηγή : ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΑΘΑΜΑΝΩΝ, Χ. Μακρυγιάννης, Αθήνα, 2021)
Στη φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή «Τα Αθαμανικά όρη – 1938»
