—————————
Τηρώντας (από τον 6ο αιώνα) ένα αρχαίο έθιμο για καλοτυχία, κάθε Πρωτοχρονιά οι Αρτινοί κρεμούσαν στην πόρτα τους την μπότσκα όπως είναι η ονομασία στα Αρβανίτικα, την οποία διατηρούσαν καθ’ όλη τα διάρκεια της χρονιάς, αφού σύμφωνα με την παράδοση έτσι έβαζαν φραγμό στο κακό μάτι και τη γλωσσοφαγιά. Πίστευαν επίσης ότι διαθέτει μεγάλη ζωτική ενέργεια που μεταφέρεται στο χώρο. Συνήθως την ξερίζωναν από το λόφο της Περάνθης, επειδή όμως θα έπρεπε να είναι η ρίζα της εντελώς ανέπαφη, δηλαδή να ξεριζωθεί ατόφια, με τα μουστάκια της (ρίζες ) πολλοί προτιμούσαν να την αγοράζουν τις παραμονές του νέου χρόνου από τη Λαική.
Αγιοβασιλίτσα ονομάζεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας το φυτό με το επίσημο όνομα Oυργινία η θαλάσσια (Urginea maritima). Ονομάζεται επίσης και ασκελετούρα, σκυλοκρομμύδα, μποτσίκι ή ασκύλα. Οι αρχαίοι Έλληνες την χρησιμοποιούσαν ως σύμβολο της αναγέννησης καθώς συμβολίζει το «ξανάνιωμα» επειδή δεν χρειάζεται νερό για να βλαστήσει, ούτε και να φυτευτεί.
Η αγιοβασιλίτσα φυτρώνει σε παραθαλάσσιες περιοχές μέχρι 1200 περίπου μέτρα συνήθως σε ηλιαζόμενα ,βραχώδη εδάφη με λιγοστή υγρασία και σε περιοχές που έχουν υποβαθμιστεί και που έχουν υποστεί ερημοποίηση. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο και με βολβούς που παράγει το μητρικό φυτό.Όμως αρκετοί πληθυσμοί κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω του μαζέματος τόσο από νοικοκυρές όσο και από μικροπωλητές για να το πουλήσουν την περίοδο της πρωτοχρονιάς.
