Σίγουρα διαβάζοντας τον τίτλο, και με το κρύο που κάνει σήμερα, ο νους σας θα πήγε σε ένα ζεστό δωμάτιο με τα κούτσουρα να τριζοβολάνε στο τζάκι. Ωστόσο για τους ορεσίβιους Αρτινούς και δη τους Ραδοβυζινούς, η λέξη «κούτσουρο» είχε διττή σημασία
1. Μεγάλο κομμάτι από τον κορμό ή από χοντρό κλαδί δέντρου,
2. Ανύπαντρη θυγατέρα
Γράφει ο Λάμπρος Κασσελούρης στο βιβλίο του ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ (1980),
”….Η ετοιμασία της προίκας και η παντρειά μιας κοπέλας παρομοιάζονταν εκείνα τα χρόνια με την προσπάθεια που καταβάλλει ένας άνθρωπος για να κυλήσει μόνος του…..ένα μεγάλο κούτσουρο.Όταν ανταμώνονταν δυο πατεράδες από διαφορετικά χωριά και γνώριζε ο ένας ότι ο άλλος είχε κορίτσι της παντρειάς, μια από τις ερωτήσεις που του έκανε ήταν και τούτη: “ του κύλσις του κούτσουρου;….”Καταλάβαινε ο άλλος ότι τον ρωτούσε αν πάντρεψε το κορίτσι του και του απαντούσε ανάλογα. Και άγνωστοι όμως αν ήταν, όταν έπιαναν την κουβέντα ρωτούσε ο ένας τον άλλον : “Εχ’ςκούτσουρου για κύλ’μα;”. Αν ο άλλος του απαντούσε αρνητικά ο συνομιλητής του έλεγε: ” Τυχηρός είσι”. Αν του απαντούσε θετικά, ο άλλος του έλεγε: ”να σι βουηθήσει ου Θεός να του κυλύ’εις μι του καλό”.
Στα χωριά του κάμπου η παραπάνω περίπτωση παρομοιαζόταν με την προσπάθεια που καταβάλλει ένας φτωχός να βγάλει τα ….γραμμάτια που χρωστάει. Και ρωτούσαν οι καμπίσιοι: “το’βγαλις του γραμμάτιου;” ή “Εχ’ς γραμμάτιου;””
Κυρίες μου να νιώθουμε ευτυχισμένες που ζούμε στο σήμερα…..
Στη φωτογραφία ανύπαντρες Αρτινιές την εποχή του Μεσοπολέμου
