Ο δημόσιος δρόμος από την Άρτα ως το Αστροχώρι, προς τα χωριά δηλαδή του Άνω και Κάτω Ραδοβυζίου, ακολουθούσε την εξής διαδρομή : Άρτα – Διόδια – Θεοτοκιό – Πουρνάρι – Βίγλα – Ζυγός – Βόιδαρου – Άνω Καλεντίνη – Τέμπλες – Ξηρόκαμπος – Κρανιές – Αστροχώρι. Σ’ ολόκληρη αυτή τη διαδρομή από παρακαμπτήριους δρομίσκους και διασταυρώσεις, ανταμώνονταν άνθρωποι απ΄ όλα σχεδόν τα χωριά του Ραδοβυζίου και συνέχιζαν την πορεία τους από και προς την Άρτα κατά παρέες.
Στην διαδρομή Μεσόπυργος – Μεγαλόχαρη – Άρτα, η οποία εξυπηρετούσε και το Αυλάκι του ορεινού Βάλτου αλλά και τα έναντι του Αχελώου χωριά της Αργιθέας Καρδίτσας, στο δρόμο που ακολουθούσε την διαδρομή Κανάλια – Γάβρογο – Βελεντζικό -Προσήλια – Κάτω Παναγία Διασέλλου – Ζυγός – Άρτα, υπήρχε ένα σημείο αναψυχής και ξεκούρασης. Αυτό ήταν στα Μπουγάνια Γαβρόγου όπου στα πατρογονικά του κτήματα, ο Νικόλας Κραμπής είχε ένα στοιχειώδες καφενεδάκι. Σ’ αυτό σερβιριζόταν καφές, ούζο, λουκούμι και νερό. Η λειτουργία του σταμάτησε οριστικά στην διάρκεια του εμφυλίου. Έκτοτε, λόγω γήρατος του ιδιοκτήτη αλλά και λόγω αλλαγών στις οδοιπορικές διαδρομές, και των εξελίξεων στις οδικές μεταφορές, έλλειψε και η ανάγκη του. Οι εξιστορήσεις των παλαιότερων κατοίκων της εν λόγω περιοχής επεσήμαναν πως οι οδοιπόροι από τα προαναφερόμενα χωριά, όριζαν ως απαραίτητο στόχο, την άφιξη στην Άρτα, μέσα στην ίδια μέρα προφανώς λόγω ανυπαρξίας καταλυμάτων διανυκτέρευσης. (Θύμισες Δημήτρη Κραμπή)
Επίσης από Σκουληκαριά και Γιαννιώτη για Άρτα, οι οδοιπόροι πήγαιναν μέσω της ρεματιάς που οδηγεί στο Κλειδί από Αυγεραίϊκα, Τριανταφυλαίϊκα. Στο δρόμο σταματούσαν για λίγη ξεκούραση κι έναν καφέ με λουκούμι κοντά στο Κλειδί, στο καφενείο του Λάμπρου Καραχρήστου. Από ‘κεί, έστριβαν αριστερά και έπεφταν στην ρεματιά που χωρίζει το Κλειδί από την Φλωριάδα, την λεγόμενη Ποταμούλα, ( Παλιόκαστρο, Γκουέρνικα, Λιάσκοβο, δυο αλώνια, τρία δέντρα, καθαροβούνι, πλατύ ??) που τους έβγαζε στο Κομπότι. Χιλιομετρικά η απόσταση ήταν λιγότερη από την σημερινή αμαξιτή. Έτσι έφταναν την ίδια μέρα. Στη διαδρομή αυτή δεν υπήρχαν χάνια και αν κάποια φορά έπρεπε να διανυκτερεύσει κάποιος, συνήθως τον φιλοξενούσαν σε κάποιο σπίτι.(Θύμισες Λ. Παπακοσμά) (Πηγή : ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ, Α. Καρρά, Άρτα, 2021)
Στη φωτογραφία το Παντοπωλείο (και Τηλεφωνείο για την εποχή ) του Δημήτρη Παπαγεωργίου στο κέντρο του χωριού Πηγές Άρτης.(Φωτο από αρχείο Βασίλη Καπερώνη)