———————-
Ήδη από τις 13/11/43 ο Στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος είχε εκδόσει «Διαταγήν περί των περιουσιών των Εβραίων. Συμφώνως προς την Διαταγήν ταύτην, αι περιουσίαι των ελληνικής υπηκοότητος Εβραίων, οίτινες δεν ανταπεκρίθησαν προς την υποχρέωσίν των, όπως προβούν εις δήλωσιν περί του ατόμου των συμφώνως προς το εδάφιον 3 της Διαταγής του Ανωτάτου Αρχηγού των Ταγμάτων Ασφαλείας και της Αστυνομίας Ελλάδος της 3/10/43, κηρύσσονται κατασχεθείσαι με ισχύν από της 6/10/43. Υπό την έννοιαν «περιουσίαι», κατά το πνεύμα της παρούσης Διαταγής, εννοούνται όλα τα πράγματα και τα δικαιώματα τα εκπροσωπούντα χρηματικήν αξίαν (κινητά και ακίνητα δικαιώματα επικαρπίας, δικαιώματα εκ συμβάσεων μισθώσεως αγροτικής μισθώσεως και εξ εταιρικών συμβάσεων, απαιτήσεις παντός είδους, μετοχαί και λοιπά χρεώγραφα κλπ). Αι κατασχόμεναι περιουσίαι θα παραδίδωνται εις το ελληνικόν κράτος προς διοίκησιν».
Στις 14.6.1946 το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο εξουσιοδοτεί τον Κανάρη Κωνσταντίνη να επισκεφθεί τις Εβραϊκές Κοινότητες Πατρών, Άρτης, Πρεβέζης, Ιωαννίνων, Κερκύρας και Ζακύνθου και «να μελετήσει επιτοπίως την οργάνωσιν και λειτουργίαν εκάστης εξ αυτών, την κατάστασιν των Συναγωγών, νεκροταφείων, σχολείων και γραφείων των, τα της λειτουργίας του Τμήματος Περιθάλψεως, τον οικονομικόν μηχανισμόν, τας δυνατότητας αποκαταστάσεως της κοινοτικής ζωής κ.τ.λ.».
Η Άρτα πριν τον πόλεμο είχε δύο Συναγωγές, την «Πουλιέζα», η οποία πήρε το όνομά της από τη γενέτειρα των νεοεγκατεστημένων στην πόλη εξ Ιταλίας Εβραίων, και την «Γκρέκα», την ιστορική συναγωγή των Ρωμανιωτών Εβραίων. Στις αρχές του 20ού αιώνα στην Άρτα ζούσαν 200 εβραϊκές οικογένειες. Η πόλη είχε τρεις εβραϊκές συνοικίες, νεκροταφείο, σχολείο και δύο Συναγωγές. Από τα 352 μέλη της Εβραϊκής Κοινότητας που εκτοπίστηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης μόνο 35 κατάφεραν να διαφύγουν. Μετά το Ολοκαύτωμα επέζησαν 25 Εβραίοι της Άρτας. (Πηγή : ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ Από τις εκθέσεις του Κανάρη Δ. Κωνσταντίνη – 1945, Μωυσής Κωνσταντίνης, Αθήνα, 2015)