“….Από τα τέλη του 19ου αιώνα η φορεσιά απλοποιείται στο σύνολό της, διατηρώντας αναλλοίωτο μόνο το σιγκούνι, ενώ το παλαιότερο καβάδι το αντικαθιστά φουστάνι μακρύ ως τον αστράγαλο, από ύφασμα εμπορίου. Το ζωνάρι από στόφα και η χρυσοκέντητη ζώνη με τα κλειδωτάρια αφαιρούνται και η χρυσοκέντητη κόκκινη ποδιά δίνει τη θέση της σε ποδιά σατέν χρώματος μαύρου. Τέλος τον παλιό περίπλοκο κεφαλόδεσμο αντικαθιστά μαύρο μαντίλι σταμπωτό.
Συγγενική και χωρίς σημαντικές διαφορές από τη φορεσιά των Καλαρρυτών είναι και η γυναικεία φορεσιά του Συρράκου, που βρίσκεται απέναντι και σε μικρή απόσταση από τους Καλαρρύτες. Το Συρράκο γνώρισε κι αυτό οικονομική άνθηση μέχρι την εποχή του Αλή Πασά, ακολουθώντας όμως στη συνέχεια την τύχη των Καλαρρυτών. Οι κάτοικοί του, Βλάχοι κτηνοτρόφοι, έμποροι και τεχνίτες καποτοποιίας, τους χειμερινούς μήνες άφηναν τον τόπο τους και επέστρεφαν την άνοιξη….” (Πηγή : ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ – ΗΠΕΙΡΟΣ, Τόμος 4ος, Γήσης Παπαγεωργίου, 2012)
Δείτε την παλαιότερη γυναικεία φορεσιά των Καλαρρυτών στο λινκ https://doxesdespotatou.com/i-palaioteri-gynaikeia-foresia-ton-ka/
