Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΙΛΚΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ

Όταν το 1881 η Άρτα απελευθερώθηκε και οι Τούρκοι έφυγαν από την πόλη, μέσα σ’ αυτά που δεν μπόρεσαν να πάρουν μαζί τους ήταν το νεκροταφείο τους. Καταλάμβανε μια μεγάλη σχετικά έκταση στο δυτικό άκρο της κεντρικής αγοράς που την αποκαλούσαν ρωμιοπάζαρο και που τότε δεν ήταν ένας ευθύς δρόμος. Το νεκροταφείο ήταν κλεισμένο με χαμηλό μαντρότοιχο και έφτανε μέχρι κάτω στους μύλους και στα σφαγεία. Περιβαλλόταν με μελικοκκιές, χαμόκλαδα και γλυκόριζα. Η πόλη συνεχίζονταν και μετά από αυτό, άλλωστε πιο κάτω ήταν η περιοχή μουχούστι με το σεράι του Τούρκου διοικητή. Περίεργο βέβαια είναι που οι τούρκοι είχαν το νεκροταφείο τους μέσα στη πόλη. Αργότερα ο μαντρότοιχος γκρεμίστηκε, οι ταφόπλακες θρυμματίστηκαν και μια πλατεία άρχισε να διαμορφώνεται εκεί, πέριξ της οποίας ανεγείρονταν κτίρια. Ονομάστηκε ανεπίσημα πλατεία Γαρουφαλιά, επειδή αυτός (Ευάγγελος) είχε χρηματοδοτήσει την κατασκευή της.Στη μάχη του Κιλκίς το 1913 απεστάλησαν για ενίσχυση στρατιωτικές δυνάμεις εξ Άρτης, οι οποίες γύρισαν με πολλές απώλειες. Προς τιμή των πεσόντων αυτών που η πόλη θρήνησε, ονομάστηκε η πλατεία Κιλκίς. Δίπλα της ήκμασε και παρήκμασε κατά καιρούς ένα ομώνυμο κέντρο διασκέδασης , ώστε μερικοί να ισχυρίζονται ότι αυτό προηγήθηκε ως προς το όνομα κι όχι η πλατεία. Το κέντρο επιπλώθηκε με πολύ γούστο, μπήκαν ωραία τραπέζια, καρέκλες, μπιλιάρδα και βιτρίνες. Είχε προδιαγραφές να λειτουργήσει σαν μαγαζί πολυτελείας, επομένως ήταν ακριβό και τις δύσκολες εποχές ο κόσμος δεν μπορούσε να το υποστηρίξει. Αρκετοί πέρασαν σαν ενοικιαστές, αλλά όταν είχε αναδουλειές το παράταγαν. Ακόμα και ο πολύπειρος σε τέτοιες επιχειρήσεις Χρήστος Παππάς, που το ανέλαβε με τον αδελφό του Τάσο, δεν μπόρεσε να το ζωντανέψει κι έπειτα έμεινε για πολύ καιρό κλειστό. Ο επόμενος ενοικιαστής ήταν ο Βασίλης Χατζόπουλος που το έκανε πιο λαϊκό ζαχαροπλαστείο και χαρτοπαικτική λέσχη, για να μαζεύονται εργάτες και απλοί άνθρωποι να χαρτοπαίζουν. Έτσι το κράτησε για πολλά χρόνια, μέχρι που γέρασε και δεν μπορούσε να δουλεύει άλλο. Μετά το πήρε ο Βασίλης Τσολιάς με τον Αριστείδη Χρηστίδη και τον μετατρέψανε σε κινηματογράφο με όνομα «Ορφέας». Εμείς θυμόμαστε την πλατεία Κιλκίς ήσυχη, απόμερη, χαμηλών τόνων, λιγότερο κοσμική, χωρίς φωταψίες, με την πιάτσα των ταξί, το πρακτορείο των ΚΤΕΛ, τη φωτεινή επιγραφή των τσιγάρων Παπαστράτος, την ταβέρνα ψησταριά του Χαρμπή Σφήκα (στη παλιά της θέση κολλητά με το πρακτορείο), τις αποθήκες του Δεβέκου και πιο κάτω το χάνι του Γεωργόπουλου. Αργότερα όταν η οδός ανεξαρτησίας άνοιξε μέχρι τη Μαξίμου Γραικού, η ταβέρνα μεταφέρθηκε δίπλα, αμέσως μετά ήταν το μαγαζί του Δημητριάδη με τα ηλεκτρικά, η είσοδος του κινηματογράφου ΡΕΞ και το παραδοσιακό μπουγατσοπωλείο «ιδανικόν» στη γωνία. Από την άλλη μεριά στη Σκουφά ήταν το ξενοδοχείο ΕΛΛΑΣ. Συνολικά τέσσερα ζαχαροπλαστεία των ξαδελφών Σκανδάλη έβγαζαν τραπέζια και σέρβιραν πελάτες στην πλατεία. Ανάμεσα στα τραπέζια με θέα στο δρόμο, υπήρχε τρίπτυχο ταμπλό όπου οι κινηματογράφοι της πόλης διαφήμιζαν τις ταινίες που παίζονταν, με φωτογραφίες και αφίσες. Η πλατεία Κιλκίς φέρει κι ένα δεύτερο όνομα που λίγοι το ξέρουν, λέγεται και «ανεξαρτησίας». ((Το άρθρο και οι φωτογραφίες είναι από το ιστολόγιο του κ. Σωτήρη Σαρλή, 17/12/2018)

Πλατεία Κιλκίς – Τρίκυκλοι μεταφορείς.

Δημοσιεύθηκε στην Οι Πλατείες. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *