___________________________
Μιά προσωπικότητα σχετικά άγνωστη σε πολλούς Αρτηνούς.Ήταν γιος του παπά Σπυρίδωνος Ζαβιτσιάνου. Γεννήθηκε στην Άρτα το 1810. Η οικογένειά του όμως αναγκάστηκε να φύγει από εδώ και να εγκατασταθεί στην Κέρκυρα, όπου ο Κωνσταντίνος συμπλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Κατά τη συνήθειες και τις δυνατότητες της εποχής, ανώτερες σπουδές πραγματοποιεί στη γειτνιάζουσα Ιταλία. Σπούδασε στην Νεάπολη φυσικές επιστήμες και ιατρική με υποτροφίες της Ελληνικής Κοινότητας και του βασιλέως της Νεάπολης και ειδικεύθηκε στην χειρουργική. Πήρε το πτυχίο του το 1831. Σε ηλικία μόλις είκοσι ετών ο Κωνσταντίνος γράφει την πρώτη τoυ ιατρική μελέτη « Sulla invezione di un metodo chimico-meccanico per disciogliere la pietra nella vescica», η οποία δημοσιεύτηκε στην Νεάπολη το 1831. Το 1832 ανακηρύσσεται διδάκτωρ της ιατρικής και χειρουργικής και γίνεται αντεπιστέλλον μέλος της Ιατροχειρουργικής Ακαδημίας Νεαπόλεως. Την ίδια χρονιά δημοσιεύει νέα εργασία του με τον τίτλο «Sull’ operazione del cateterismo». Πολύ σύντομα εγκαταλείπει τη Νεάπολη και επιστρέφει στην Κέρκυρα, όπου αποκτά τον τίτλο του παθολόγου και χειρουργού από την Ανωτάτη Σχολή Αγίου Γεωργίου του Ιόνιου Κράτους και ασκεί με επιτυχία το επάγγελμά του.Το 1834 δημοσιεύει την πραγματεία του «Παρατηρήσεις επί του Ιωδίου». Δύο χρόνια αργότερα, το 1836, αρχίζει να διδάσκει ιδιαίτερα μαθήματα ιατροδικαστικής σε νέους δικηγόρους. Μετά την επιτυχία του στον τομέα αυτόν ο Κωνσταντίνος διορίζεται ιατροδικαστής του Δικαστηρίου των Ηνωμένων Ιονίων Νήσων. Το 1843 διορίζεται καθηγητής της Περιγραφικής Ανατομίας του ανθρωπίνου Σώματος στην Ιόνιο Ακαδημία, την οποία είχε ήδη αναδιοργανώσει ο αρμοστής Σίτων εκείνη τη χρονιά. (Η Ιόνιος Ακαδημία για οικονομικούς λόγους είχε αναστείλει την λειτουργία της το 1828). Κατά τις παραδόσεις του στο εν λόγω εκπαιδευτικό Ίδρυμα, οργάνωσε την τακτική χρήση ανθρωπίνων πτωμάτων (συνήθως επρόκειτο για πτώματα απόρων), τα οποία παρελάμβανε η Ιόνιος Ακαδημία από άλλα ιδρύματα. Το 1844 έχει ήδη συγγράψει και δημοσιεύσει το τετράτομο έργο του Περιγραφική Ανατομία, το οποίο τον έκαμε γνωστό πέρα από τα όρια του Ιονίου Κράτους. Το βιβλίο αυτό μεταφρασμένο στην ιταλική χρησιμοποιήθηκε ως διδακτικό βιβλίο σε πολλά Πανεπιστήμια της Ιταλίας. Για την όλη δράση του, στη συνέχεια, εκλέγεται Γραμματέας της Ιονίου Ιατρικής Κομητείας και Αντεπιστέλλον μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Ζακύνθου και της Πηλοροτανιακής Ακαδημίας της Μεσσήνης. Το 1846 ο Κωνσταντίνος νυμφεύθηκε την Ειρήνη Αλεξάκη, με την οποία απέκτησε 6 παιδιά: την Αγγελίνα – Μαρία το 1847, τον ΝικόδημοΚωνσταντίνο, το 1848, (το 1850 ένα αγόρι το οποίο πεθαίνει), το 1851 τον Γεώργιο ο οποίος πεθαίνει σε ηλικία 22 ετών, το 1852 τον Σπυρίδωνα και το 1854 την Ειρήνη, η οποία πεθαίνει το 1855. Το 1854 πεθαίνει η σύζυγός του. Ο Κ. Ζαβιτσιάνος πέθανε στην Κέρκυρα το 1881. (Πηγή : ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤHΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ ΣΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΩΣ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ (1865-1945), Ν. Μοσσχόπουλος, Λάρισα 2015)
Περισσότερα για την πολύ αξιόλογη επαγγελματική πορεία και το συγγραφικό έργο του Κων/νου Ζαβιτσιάνου μπορείτε να διαβάσετε στην διατριβή του Νικολάου Μοσχόπουλου (σελ.205-208) στο λινκ https://ir.lib.uth.gr/…/handle/11615/47276/15490.pdf…