——————————
“………..Στις 25 Απριλίου, ο Ricciotti αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αρχίσει να κάνει κάτι για το οποίο ο ίδιος και πολλοί άλλοι, μικροί και μεγάλοι, είχαν εγκαταλείψει την οικογένεια και τη δουλειά ή τις σπουδές τους στην Ιταλία και πήραν τα όπλα……………. Φορτώθηκε με το τάγμα του σε ένα πλοίο που την επόμενη μέρα κατέβηκε στη Ζαβέρδα, στο Ιόνιο Πέλαγος. Με την κουβέρτα και το τουφέκι στους ώμους τους, οι Γκαριμπαλντιώτες, σαν να πήγαιναν για πικνίκ, περπάτησαν ως την Άρτα, μια πόλη που βρίσκεται σε ένα ευχάριστο και ήσυχο μέρος, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Εκείνη την εποχή, η Ήπειρος (που συνορεύει με την Αλβανία και το Ιόνιο) χωρίζονταν στη μέση. Η απογοήτευση των Γκαριμπάλντι ήταν μεγάλη όταν κατάλαβαν ότι κατέληξαν όχι τόσο σε ένα ξεχασμένο ή εγκαταλελειμμένο μέτωπο όσο σε ένα μέτωπο όπου οι Έλληνες και οι Τούρκοι προστάτευαν ήσυχα τα χαρακώματα, όπως – ίσως – σιωπηρά συμφώνησαν…….»
(Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ Ο ΓΚΑΡΙΜΠΑΛΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ -1897, Nazario Sauro Onofri)
Μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο στα Ιταλικά στο λινκ http://parridigit.istitutoparri.eu/…/Mio_nonno…
Στη φωτογραφία ο Depalmo Onofri με στολή Γκαριμπάλντι που ελήφθη στη Ρώμη το 1897, από το ίδιο βιβλίο.
