Για τον διατηρητέο στρατώνα στο στρατόπεδο Βερσή της Άρτας, γράψαμε πρόσφατα. Το στρατόπεδο «Βερσή» πήρε το όνομά του προς τιμήν του Ταγματάρχη Κ. Βερσή ο οποίος «από ελληνικό φιλότιμο κι από βαριά στεναχώρια και ντροπή για την ήττα και την προσάρτηση, αυτοκτόνησε καβάλα στο φαρί του…» τον Απρίλιο του 1941, όταν υπογραφόταν στην Θεσσαλονίκη, από τον αντιστράτηγο Τσολάκογλου, τον Γερμανό στρατάρχη Γιόλντ και τον Ιταλό στρατηγό Φερέρο το 3ο πρωτόκολλο ανακωχής, υπό τον τίτλο “Σύμβασις Συνθηκολογήσεως”.
“Το V Σύνταγμα Πυροβολικού παρέδωσε τα πυροβόλα και τον οπλισμό του εις το χωρίον Σταυράκι. Η ταχύπτερος φήμη έφερε μέχρις ημών την νύκτα της επομένης, ότι ο ταγματάρχης πυροβολικού Βερσής Κωνσταντίνος, διοικητής μοίρας πυροβολικού, ετίμησε, κατά τρόπον μεγαλειώδη, το υπερήφανον όπλον του. Όταν, δηλαδή, έλαβε την διαταγή να παραδώση τα πυροβόλα του, συνεκέντρωσεν τους άνδρας της μοίρας του με μέτωπον προς νότον, προς την αιώνιαν Ελλάδα. Διέταξε και πάντες έψαλαν τον Εθνικό μας Ύμνον, και κατόπιν, αφού ησπάσθη τα πυροβόλα του, έδωσε διαταγήν και τα συνέτριψαν με δυναμίτιδα. Κι ενώ ακόμη το έδαφος εσείετο από τας εκρήξεις, ο Βερσής, στηρίξας το περίστροφόν του εις τον δεξιόν του κρόταφον, ηυτοκτόνησε”. (Ι.Α. Βερνάρδου “Τρεμπεσίνα”, σελ. 176. Εκδόσεις Ν. Αλικιώτης και Υιοί).
Στη φωτογραφία το μάλλον άγνωστο ποίημα που έγραψε προς τιμήν του Κ. Βερσή, ο Ηπειρώτης ποιητής Σπύρος Μουσελίμης. (Πηγή : ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤ’ ΑΓΚΑΘΟΤΟΠΙΑ, Γ.Β.Δημητριάδης, Αθήνα, 1978)
