——————–
“Το κυριώτερο χαρακτηριστικό της μέρας αυτής είναι οι μεταμφιέσεις. Οι μασκαράδες, όπως λέγονται οι μεταμφιεσμένοι δίνουν και παίρνουν στο Καλέντζι τη μέρα αυτή. Μετά το γεύμα δηλαδή κατά τις 12 με 12 και μισή η ώρα, ένα ντέφι θ΄ακουστεί κάπου και απ΄όλους τους μαχαλάδες του Καλεντζιού θα τραβήξουν προς το μεσοχώρι μεταμφιεσμένοι. Θ΄απορήσει κανένας πως ξεπετάχτηκαν έτσι, λες και ήταν έτοιμοι οι χωριανοί και δεν περίμεναν παρά το σύνθημα, που δόθηκε απ’ το μουσικό αυτό όργανο πούναι φκιαγμένο από δέρμα ζώου. Γέροι, γριές, αραπάδες, τσιγγάνες, παπάδες, αρκουδιάρηδες, άγριοι ντυμένοι δέρματα ζώων, γιατροί, γαμπρός και νύφη και γενικά όλη η ζωή με τους τύπους της βρίσκεται σε λίγο στο μεσοχώρι του Καλεντζιού. Ο πιο ζωηρός, ο πιο άγριος θα τους τακτοποιήσει όλους, χώρια οι γιατροί (οι κομπογιαννίτες) με τους αρρώστους τους, άλλη παρέα οι δικηγόροι, χώρια οι τσιγγάνες για τη μοίρα και ξεχωριστά όλοι, που παριστάνουν το συμπεθεριακό της νύφης και του γαμπρού και είναι καβάλα σε γαϊδούρια.
Εκεί στο μεσοχώρι θα δοθεί το σύνθημα και οι μεταμφιεσμένοι θα αρχίσουν να επισκέπτονται τα σπίτια του χωριού. Σε κάθε σπίτι οι μασκαράδες θα κερνιούνται, θα τραγουδούν και θα χορεύουν και θα φεύγουν, τότε μόνον όταν η κόρη του σπιτιού φορτωθεί ένα ζαλίκι ξύλα και ξεκινήσει για το μεσοχώρι, όπου ετοιμάζεται η τζαμάλα, που θα καίει όλη τη νύχτα. Κλαρινέτο και ντέφι είναι τα μουσικά όργανα που πήρε στο γάμο ο αποκριάτικος γαμπρός. Διάφορες παραστάσεις, έτοιμες από πριν ή και αυτοσχέδιες σκηνές γίνονται στους δρόμους απ΄τους γιατρούς, που βγάζουν μάτι από τον ασθενή, όταν τον πονάει το δόντι, ή απ΄τους δικηγόρους, που θέλουν ακόμη λεφτά για να πετύχουν και μια ακόμη έφεση της υποθέσεως σ΄ανώτερο δικαστήριο. Όλες αυτές οι παραστάσεις είναι ψυχαγωγικές, αλλά και διδακτικές συγχρόνως.
Έτσι λοιπόν διασκεδάζοντας και διδάσκοντας περνούν οι μασκαράδες σ΄όλα τα σπίτια του χωριού, ενώ στο μεσοχώρι μαζεύονται βουνά τα ξύλα. Το βράδυ αφού αποκρέψουν στα σπίτια τους, θα μαζευτούν όλοι στο μεσοχώρι. Μόνον εκείνοι που έχουν πένθος (λυπημένοι) δεν θα πάνε. Εκεί αφού δώσει το σύνθημα ο αρχιμασκαράς ( αρχηγός των μεταμφιεσμένων) θ΄ανάψει η φωτιά και γύρω της θ΄αρχίσουν το χορό, πρώτα οι μασκαράδες κι ύστερα όλοι οι χωριανοί, άνδρες και γυναίκες, παιδιά και κορίτσια, αδελφωμένοι. Τα ξύλα ρίχνονται από λίγα λίγα στη φωτιά για να φτάσουν μέχρι το πρωί. Η φωτιά αυτή λέγεται Ντέπο ή τζαμάλα. Ούζο, μεζεδάκια, τσιγάρα κ.λ.π. πουλάει το αυτοσχέδιο μαγαζάκι, που έστησε το οργανωτικό πνεύμα του αρχιμασκαρά. Κοντά να φέξει βγαίνουν οι μάσκες και με την πρώτη εμφάνιση της αυγής το αποκριάτικο γλέντι τελειώνει. Με το τέλος ο ένας εύχεται στον άλλον χρόνια πολλά και όλοι γυρίζουν σπίτια τους” (Πηγή : ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΕΝΤΖΙ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, Κώστας Ι. Φίλιος,1985)
Στη φωτογραφία ¨” Απόκριες στο Καλέτζι” από το ίδιο βιβλίο.