Είχαν πάθος με τη δημιουργία ξεχωριστών ρούχων που είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό τη φινέτσα και την εξαιρετική ραφή. Ο λόγος για τους εμποροράπτες της Άρτας, που τις περασμένες δεκαετίες έραβαν τους Αρτηνούς. Τότε που το ρούχο ήταν μοναδικό για κάθε πελάτη καθώς ραβόταν με βάση τον δικό του σωματότυπο και δεν ήταν προϊόν μαζικής παραγωγής όπως συμβαίνει σήμερα.
Ήταν πολλές οι ώρες δουλειάς για να είναι άρτιο το τελικό αποτέλεσμα και να ικανοποιεί τον πελάτη. Όποιος επιθυμούσε να ράψει κουστούμι, πρώτα διάλεγε το ύφασμα και μετά ο ράφτης του έπαιρνε τα μέτρα. To σακάκι το έβγαζαν με αχνάρια από χαρτί, που τα προμηθευόταν από τις μεγάλες πόλεις κάθε φορά που άλλαζε η μόδα. Ο πελάτης ήταν υποχρεωμένος να πάει τρεις φορές μέσα σε μια βδομάδα για τις πρόβες του σακακιού. Στην πρώτη πρόβα ο πελάτης φορούσε το ύφασμα χαραγμένο και κομμένο, ήταν η λεγόμενη «πρόβα του σκελετού». Στην δεύτερη πρόβα, το σακάκι ήταν χωρίς μανίκια και γιακά και ο ράφτης ρεγουλάριζε τη σπάλα (απόσταση λαιμού ώμου). Στην τρίτη πρόβα κανόνιζαν τον γιακά και τα μανίκια και το σακάκι ήταν έτοιμο. To παντελόνι και το γιλέκο τα έραβαν χωρίς πρόβα.
Σε κάθε ραφείο απαραίτητοι ήταν οι πάγκοι όπου άπλωναν το ύφασμα, το μετρούσαν, το χάραζαν με το σαπουνάκι και το έκοβαν, οι ορθοστάτες κρεμαστρών όπου κρεμούσαν τα έτοιμα ρούχα, ο καθρέφτης για τις πρόβες, οι ποδοκίνητες ραπτομηχανές και οι καρέκλες, τo σίδερο με κάρβουνα για το σιδέρωμα καθώς επίσης και βελόνες, καρφίτσες, μεζούρα, δαχτυλίθρα (ανδρική χωρίς πάτο), ψαλίδια, χάρακες κλπ.
Αργότερα πολλά ραφεία έγιναν εμπορορραφεία επειδή πουλούσαν και υφάσματα. Εκεί ο πελάτης μπορούσε να διαλέξει το ύφασμα και να ράψει το κουστούμι του. Τα ραφεία είχαν πολύ δουλειά πριν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, επειδή τότε οι περισσότεροι έραβαν ρούχα. Τα χειμωνιάτικα κουστούμια και τα παλτά τα έραβαν πριν τα Χριστούγεννα και τα θερινά κουστούμια πριν το Πάσχα. Οι ραφτάδες και οι καλφάδες τις παραμονές αυτών των εορτών εργαζόταν από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα. Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι προτιμούσαν να ράψουν τα κουστούμια τους στους ράφτες αντί να τα αγοράσουν έτοιμα. Η προτίμηση αυτή κράτησε μέχρι τη δεκαετία του 1980, οπότε βελτιώθηκαν τα έτοιμα ρούχα με αποτέλεσμα να μειωθούν τα ραφεία και σιγά – σιγά να κλείσουν. (Κείμενο : Α. Καρρά)
Στη φωτογραφία «Μέλη του Συνεταιρισμού Εμπορορραπτών, Ραπτών, Καταστηματαρχών Άρτης”. Ο ΣΕΡΚΑ στεγαζόταν στην οδό Σκουφά, περίπου στο ύψος του σημερινού καταστήματος Χόντος. Διακρίνονται από αριστερά : ….Τσαπλαντόκας, Πέτρος Ζιώρης, άγνωστος, Θανάσης Μέλιος, ….Κορμέντζας, Λάμπρος Παπαγεωργίου, …..Κολιούλης, άγνωστος, άγνωστος, Γεώργιος Σκανδάλης, πίσω ο (ψηλός) Βασίλειος Πάλλας, οι αδελφοί Κώστας & Ναπολέων Ντούλας, Ευάγγελος Μπακόλας (προτελευταίος) και ο Κώστας Βασιλείου. Πίσω φαίνεται λίγο ο Πάνος Καψάλας. (Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Δημήτρη Γ. Σκανδάλη. Ευχαριστούμε θερμά τους κ.κ. Βασίλη Πάλλα και Μιλτιάδη Νταλάκο που βοήθησαν στην ταυτοποίηση των προσώπων).
