“Η οικογένεια των «Γαρουφαλιάδων» μαρτυριέται στην Άρτα από τα προ της επαναστάσεως του 1821 χρόνια. Οι αδελφοί Νικόλαος και Μανώλης Γαρουφαλιάς, είναι δύο επώνυμοι αγωνιστές του 1821, που έλαβαν μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Τούρκων και διακρίθηκαν για τον πατριωτισμό, την γενναιότητα και τη συμβολή τους στον απελευθερωτικό αγώνα του έθνους. Τον πρώτο τον βλέπουμε να μυείται στη Φιλική Εταιρεία μαζί με τους Γιάννη Μακρυγιάννη και Γώγο Μπακόλα και ως υπαξιωματικό να πολεμά στο Κομπότι, στην Πλάκα και στο Πέτα. Μετέπειτα στη Μεσσηνία και στη Μάνη, κάτω από τις διαταγές του Μακρυγιάννη και Νικηταρά κατά των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ. Αργότερα παίρνει μέρος στις μάχες του Χαϊδαρίου και Καρύστου υπό τον Φαβιέρον και συμμετέχει στις επιχειρήσεις της Αθήνας. υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη.Με τη λήξη του αγώνα διορίστηκε το 1828 επίτροπος Λακωνίας και το 1829 φρούραρχος Καλαμάτας. Ενώ ο Μανώλης Γαρουφαλιάς ακολουθώντας τα βήματα του αδελφού του στις αλλεπάλληλες συγκρούσεις του με τους Τούρκους καταφεύγει κυνηγημένος στην Ύδρα και λαμβάνει μέρος σε ναυτικές επιχειρήσεις ως υποπλοίαρχος κάτω από τις διαταγές των Μ. Τσαμαδού, Εμμ. Τομπάζη και Γ. Κριεζή. Της ίδιας οικογένειας ο Πέτρος Ε Γαρουφαλιάς(1836-1902), έμπορος, είναι ο παππούς του Αρτινού πολιτικού Πέτρου Ε. Γαρουφαλιά του νεώτερου (1901- 1984), ο οποίος στις πρώτες μετά την απελευθέρωση της Άρτας Δημοτικές εκλογές εκλέγεται Δημοτικός Σύμβουλος( 29 Μαίου 1883) και λίγο αργότερα βουλευτής Άρτας(1885). Οι Ευάγγελος και Αντώνης Γαρουφαλιάς είναι οι δύο γιοί του, οι οποίοι διετέλεσαν Δήμαρχοι Αρταίων και βουλευτές ( 4 φορές ο Ευάγγελος και 5 ο Αντώνης).
Στην ιστορική εξέγερση του Ραδοβυζίου εναντίον των Τούρκων (1878), δύο ακόμη «Γαρουφαλιάδες» βλέπουμε να «ανδραγαθούν». Ο πρώτος είναι ο Δημήτριος Ν. Γαρουφαλιάς(1840-1878), που έπεσε ηρωϊκώς μαχόμενος στο Κλειδί σε ηλικία μόλις 38 ετών, όταν εγκαταλείποντας το σώμα ευζώνων στην Ακαρνανία, μπήκε στο τουρκικό έδαφος για να πολεμήσει στο πλευρό των επαναστατών. «Απαράμιλλος υπήρξε η τόλμη και η γενναιότης του Ευζώνου Δημ. Γαρουφαλιά, εξορμήσαντος εκ της θέσεώς του και επιτυχόντος να φονεύσει 17 Τούρκους και μη δυνηθείς να διαφύγει και κατακρεουργήθη εις το τέλος υπό των καταφθασάντων εχθρών», μας πληροφορεί ο αείμνηστος Δημ. Καρατζένης (πρώην βουλευτής) στο βιβλίο του: «Αι επαναστάσεις της Άρτης του 1866 και 1878». Ο δεύτερος αδελφός, είναι ο Γεώργιος Ν. Γαρουφαλιάς (1832-1874) ο οποίος, καταδιωκόμενος από τους Τούρκους είχε καταφύγει με την οικογένειά του στην απελευθερωθείσα Ελλάδα, αλλά δεν έπαψε να συνδράμει , με όλες του τις δυνάμεις τις εξεγέρσεις του Ραδοβυζίου….”
(Πηγή : Άρθρο του Αντώνη Κολιάτσου με τίτλο «30 χρόνια από το θάνατο του Ηπειρώτη πολιτικού Πέτρου Γαρουφαλιά και τα Δεκεμβριανά του 44», 26/12/2014, http://romiazirou.blogspot.com/)
Στη φωτογραφία “Ο Αντώνης Γαρουφαλιάς, στη δεκαετία του ’30, με την σύζυγο του Ευφροσύνη και ένα από τα 4 παιδιά του, την Τέτα, με τον άντρα της χειρουργό Πάνο Αλεξίου. Ο Ευάγγελος Γαρουφαλιάς είχε 5 παιδιά, τον Πέτρο (μετέπειτα βουλευτή κ υπουργό) κ τον Δημήτρη (Μήτσο) και 3 κορίτσια και ο Αντώνης είχε 4 παιδιά, τον Γιώργο (διετέλεσε κι αυτός βουλευτής), την Αλεξάνδρα (Τέτα), την Βασιλική – Ισμήνη (Νίνα) κ τον Νικόλαο. Ο Αντώνης Γαρουφαλιάς εκλέχτηκε δήμαρχος Άρτας (1899 – 1904) με αντίπαλο τον Κ. Καραπάνο και μετά 5 φορές βουλευτής Άρτας όπως αντίστοιχα και ο αδελφός του Ευάγγελος. Επίσης ο Αντώνης διετέλεσε κ Αντιπρόεδρος της Βουλής και επί δημαρχίας του έγιναν πολλά έργα.”. (Πηγή : “Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ”, Ε. Ιντζέμπελης, Αθήνα, 2016)