—————————
“……..Και οι δύο φάλαγγες , νικητές και ηττημένοι εκινούντο ταυτόχρονα προς νότον. Ορισμένες ελληνικές μονάδες είχαν διαλυθεί ήδη πιο πάνω, μεταξύ Ιωαννίνων και Άρτας και οι άνδρες των βάδιζαν ελεύθεροι σαν ασύντακτα μπουλούκια, ενώ άλλες εξακολουθούσαν να πορεύονται συντεταγμένες κατά λόχους και διμοιρίες, με τα μεταγωγικά και τα καζάνια του συσσιτίου φορτωμένα σε μουλάρια, και φθάνοντας κάπου νοτιότερα διελύοντο και οι άνδρες των αφήνονταν ελεύθεροι……..Έμεινα λίγο και παρακολουθούσα τη ροή των δύο φαλαγγών. Εμπρός από τις δύο γέφυρες είχε δημιουργηθεί κάποια αταξία και συνωστισμός. Τα πεζοπόρα τμήματα του στρατού μας έρχονταν από την αριστερή πλευρά της οδού, έπρεπε όμως να περάσουν από την αρχαία γέφυρα που βρισκόταν δεξιά. Τα γερμανικά μηχανοκίνητα πάλι έρχονταν από δεξιά και έπρεπε να περάσουν τη σιδερένια γέφυρα που βρισκόταν αριστερά. Εκτός αυτού, κάθε φορά που βρισκόταν ένα βαρύ άρμα μάχης πάνω στη γέφυρα , τα άλλα οχήματα έπρεπε να περιμένουν να διέλθει πρώτα αυτό μόνο του και μετά να εξακολουθήσουν. Την κυκλοφορία ρύθμιζαν δυο-τρεις Γερμανοί, ένας υπαξιωματικός και ένας -δυο στρατιώτες με κράνος, εφ’ όπλου λόγχη και πλήρη εξάρτηση μάχης…. Σε μια άκρη είχαν στηθεί μερικά μεγάλα κοφίνια με πορτοκάλια που είχαν αγοραστεί και μοιράζονταν στους διερχόμενους στρατιώτες μας. Για τους δικούς μας είχαν αγοραστεί, ενώ οι Γερμανοί τα άρπαζαν χωρίς να ρωτούν κανένα! Κάθε στρατιώτης μας σταματούσε μια στιγμή, έπαιρνε τη μερίδα του από 4 πορτοκάλια και συνέχιζε την πορεία του…..”(Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Σπύρου- Αγησίλαου Κατσαούνου “Παιδικές αναμνήσεις από τον πόλεμο και την κατοχή”, 12 ετών τότε, όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του Κ. Βάγια, Η ΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, ΑΡΤΑ, 2004).
Στη φωτογραφία “Διέλευση στρατιωτών στη Γέφυρα του Ποταμού Αράχθου”. Εκτιμούμε η φωτογραφία είναι του 1941. (Πηγή φωτογραφίας Οίκος Δημοπρασιών Α. Καραμήτσος)
