“…..Το 1954, μαζί με το Γιάννη Βλάχο μας έπιασε το μεράκι να ξαναμπερδευτούμε με τα ερτζιανά. Εμφανίσαμε έναν εγγλέζικο ασύρματο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από την Αντίσταση και αποφασίσαμε να τον μετατρέψουμε σε ραδιοφωνικό σταθμό. Από εγκατελειμμένο γερμανικό άρμα είχαμε δέκτη και πομπό UKV, αλλά δεν υπήρχαν ραδιόφωνα να πιάνουν αυτή τη συχνότητα, γι’ αυτό αξιοποιήσαμε τον εγγλέζικο ασύρματο. Για να παράγουμε ήχο χρειαζόμαστε βέβαια και άλλα μηχανήματα : ενισχυτή, μικρόφωνο, πίνακα, πράγματα που για μας τότε ήταν πολυτέλεια. Από την αμερικάνικη υπηρεσία πληροφοριών είχαμε μια κινηματογραφική μηχανή προβολής και μικρόφωνο. Χρησιμοποιήσαμε τον ενισχυτή της κινηματογραφικής μηχανής και φτιάξαμε την πρώτη κονσόλα του νέου σταθμού.
Ένα γραμμόφωνο παλιό, με κεφαλή πικ-απ και βελόνα, έπαιζε τους μεγάλους δίσκους.
Το πρόβλημα ήταν που θα στεγαστεί ο σταθμός. Πήγαμε στον τότε νομάρχη και ζητήσαμε στέγη. Ο διευθυντής της Πρόνοιας, με εντολή νομάρχη, μας βοήθησε και βρήκαμε στέγη σ’ένα τολ της Ούντρα (αποθήκη με τρόφιμα), απέναντι από την Παρηγορήτισσα. Χωρίσαμε το τσίγκινο τολ στη μέση και κάναμε την εγκατάσταση του σταθμού.
Εκπέμπαμε στα βραχέα – στα UKV θα είχαμε καλή ποιότητα ήχου, αλλά δεν είχαμε λήψη από τα ραδιόφωνα των Αρτινών. Ο Γ. Βλάχος, πιο μεγάλος από μένα και με μεγαλύτερη τεχνική πείρα, κατόρθωσε να βγάλει ο σταθμός έναν τέλειο ήχο για την εποχή εκείνη. Καλύπταμε την Άρτα και όλα τα χωριά της. Οι Αρτινοί με μεγάλη χαρά υποδέχτηκαν τον πρώτο κατ’ ουσίαν ραδιοφωνικό σταθμό της Άρτας, με σοβαρό πρόγραμμα και αναμεταδόσεις από ΕΙΡ, εκκλησία και κοινωνικές εκδηλώσεις….….” (Μαρτυρία του Γ.Κ. Ζέρβα, τεχνικού υπαλλήλου της ΕΡΤ και μοντέρ κινηματογραφικών ταινιών, ΠΡΟΤΑΣΗ, τχ. 4, 1998)
Στη φωτογραφία “Βεβαίωση Δηλώσεως Ραδιοφώνου και Εγγραφής Συνδρομητού του Δημητρίου Νίκα με ημερομηνία 11 Φεβρουαρίου 1952”. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 υπήρχαν πολύ λίγες συσκευές ραδιοφώνου (με λυχνία) ανά την Ελλάδα. Επίσης για την αγορά ραδιοφώνου απαιτούνταν ειδική άδεια και ο κάτοχος ραδιοφώνου έπρεπε να το δηλώσει και να αποκτήσει “Βεβαίωση Δηλώσεως και Συνδρομής Ραδιοφώνου”. (Φωτο από αρχείο Γιάννη Νίκα)
Εκτός της ειδικής άδειας για την κατοχή ραδιοφώνου, απαιτούνταν ο κάτοχος να πληρώνει κάθε χρόνο ειδική συνδρομή προς το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, έτσι ώστε να μπορεί να κάνει χρήση των ερτζιανών.
Στη φωτογραφία “Απόδειξη εξόφλησης συνδρομής ραδιοφώνου του Δημητρίου Νίκα του έτους 1955.(Φωτο από αρχείο Γιάννη Νίκα)