“Ο θρύλος «του γεφυριού της Άρτας», της θυσιασμένης γυναίκας του πρωτομάστορα, αποτέλεσε ξεχωριστή πηγή έμπνευσης για πολλούς επώνυμους και μη δημιουργούς, κυρίως τον περασμένο αιώνα. Το τραγικό της ιστορίας, με τις σουρεαλιστικές κάποτε σκηνές αλλά και τους αρκετούς συμβολισμούς, τροφοδότησε με δυνατά έργα τη λογοτεχνία -πεζό και ποίηση- το τραγούδι, τη ζωγραφική, τη μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο. Έτσι δεν έλειψαν οι απόπειρες παρουσίασης όπου τα έργα δεν γράφονται αλλά παίζονται κατευθείαν στον μπερντέ.
Μια τέτοια παρουσίαση είναι και «Το στοιχειωμένο γεφύρι της Άρτας» του Θανάση Σπυρόπουλου. Ο καραγκιοζοπαίχτης Θανάσης Σπυρόπουλος γεννήθηκε στο Κοπανάκι της Μεσσηνίας το 1931. Συγκρότησε από νωρίς δικό του θίασο -με βοηθούς, οργανοπαίκτες κλπ- κι άρχισε περιοδείες, πρώτα στην Πελοπόννησο και ύστερα σ’ όλη την Ελλάδα. Έγραψε και έπαιξε δεκάδες έργα, σχεδιάζοντας ο ίδιος τις φιγούρες των ηρώων του. Η συλλογή του από τέτοιες, αλλά και σκηνικά, θεωρείται από τις πιο αξιόλογες στη χώρα. Δίκαια συγκαταλέγεται ανάμεσα στους τρεις, τέσσερις ανθρώπους που έγραψαν την ιστορία του Θεάτρου Σκιών στην πατρίδα μας, πλουτίζοντας τελικά τη λαϊκή μας τέχνη και τον πολιτισμό.
“Ο Θανάσης Σπυρόπουλος στο «Στοιχειωμένο γεφύρι της Άρτας» τόλμησε και πέτυχε. Το ξανατονίζουμε αυτό ειδικά για τον Καραγκιόζη, επειδή η μεταφορά μιας τόσο τραγικής υπόθεσης σ’ ένα είδος θεάτρου με αποκλειστικά κωμικό χαρακτήρα απαιτεί ειδικούς, ευφυείς θα λέγαμε χειρισμούς. Θυμάται ο ίδιος:
“…Το πρωτοσκέφτηκα το 1966 με ΄67, το καλοκαίρι. Ήταν η εποχή που εκεί στην περιοχή, Αγρίνιο, γύρω, έπαιζα τοπικά έργα. Αυτό το έργο, το «Στοιχειωμένο γεφύρι της Άρτας», το έπαιξα για πρώτη φορά στο Αγρίνιο. Το έπαιξα στο Αγρίνιο δυο φορές και συνέχισα μετά περιοδεύοντας. Το έπαιξα και στη Καλαμάτα και στη Λειβαδιά, εκεί πέρα… Δεν μπόρεσα να συνεχίσω μετά. Ήταν δύσκολο, κόλλησα. Σε κάθε γέφυρα έπρεπε να βγάζεις φαντάσματα, να τραβάνε τις πέτρες να πέφτει η γέφυρα, έχουνε καζμάδες –ντιπ, ντου, α, ου, ιοί, πουν, κρεπ..! Αυτά θέλανε τέσσερα χέρια, δεν γίνεται… Πάντως είδα πως είχε μεγάλη απήχηση. Πήγαινα στους γέρους να μάθω, έπαιρνα και ιστορικά, έκανα καλή δουλειά. Τότε έκανα 1720 εισιτήρια. Το ‘παιξα κι εδώ, στην Ανάκασα, στους Αγίους Αναργύρους……….
«…Δεν ανάσανε κανένας έξω, όταν το έπαιζα! Δεν έβαλα τη γυναίκα να την κατεβάζουν και να τη σκεπάζουνε. Δοκίμασα, αλλά ήταν τόσο θλιβερό, στενοχωριόταν ο κόσμος. Όταν ο πρωτομάστορας έκλαιγε, περνάει ένας λεβέντης, ένας Ηπειρώτης…
– Τι γίνεται; ρωτάει…
– Να, πρέπει να θυσιάσουμε τη γυναίκα, απαντούν, για να στηθεί το γιοφύρι…
Πηδάει τότε αυτός, την ελευθερώνει, τη βγάζει έξω…
– Μπράβο, λέει ο Καραγκιόζης.
Μονομαχεί με τα φαντάσματα…
– Μα.., θέλουμε αίμα!
– Ε, θα σφάξουμε έναν κόκκορα!
– Εντάξει…
Ηρεμούν όλοι, ο κόσμος χειροκροτεί, έμεινε η παράδοση…»”.(Πηγή : Από συνέντευξη του Θανάση Σπυρόπουλου στον Σπύρο Μαντά το 2003, http://arhiogefirionipirotikon.blogspot.com/)
*Μπορείτε να δείτε σχετικό βίντεο στο λινκ https://www.youtube.com/watch?v=aGuT7p2R2mg&t=1s&ab_channel=SpirosMantas
Στη φωτογραφία Σκίτσο με μαρκαδόρο σε χαρτί του Καραγκιοζοπαίχτη Θανάση Σπυρόπουλου με τίτλο ΘΕΑΤΡΟ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΗΜΕΡΟΝ ΩΡΑ 9 “ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ”, ΩΡΑ 9. Δρχ. 2,50 (Πηγή : https://www.spanosrarebooks.gr/)
