Μια ακόμη φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή από την περιήγησή του στα Τζουμέρκα το 1938. (Φωτο από συλλογή Α.Κ.)

Μια ακόμη φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή από την περιήγησή του στα Τζουμέρκα το 1938. (Φωτο από συλλογή Α.Κ.)

Η οικογένεια Πλεύρη τη δεκαετία του ’50. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε αν είναι από την προετοιμασία για κάποια εκδήλωση όπως τα “προζύμια” πριν το γάμο ή κάτι παρόμοιο. (Φωτο από αρχείο Ελένης Πλεύρη)

Συνεχίζουμε με την ανάρτηση του τελευταίου μέρους του Μητρώου του Δήμου Θεοδωρίας με τα έτη 1880, 1881 και 1882. Παρατηρεί κανείς ότι αμέσως ματά την απελευθέρωση ο αριθμός των καταγεγραμμένων γεννήσεων το 1882 έχει σχεδόν διπλασιαστεί…. (Πηγή : https://anemi.lib.uoc.gr/)
Στη φωτογραφία το τελευταίο φύλο του Μητρώου με ημερομηνία 13 Ιανουαρίου 1884.

Έτος γέννησης 1880.


Έτος γέννησης 1881.


Έτος γέννησης 1882




Έφυγε χτες από τη ζωή ο άσσος της Αναγέννησης Κωστάκης Νίκου. Εδώ με τον Δημήτρη Σιακούφη, καθηγητή Φ.Α. και αρχηγού της ομάδας. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του. (Φωτο από αρχείο Κ. Μπανιά)

Εντυπωσιακή για το μέγεθος και τα βραχώδη εξαρτήματα, η σπηλιά, στο χείλος της οποίας είναι κτισμένος ο ναός της Αγίας Παρασκευής, έχει άνοιγμα 4Χ4 μέτρα και είναι έως 30 μέτρα βαθιά. Προεξοχές των βράχων στην οροφή της σπηλιάς εκλαμβάνονται συμβολικά ως τα διαλυμένα μέλη του δράκου καθώς η δύναμη της Αγίας τον πέταξε στα αιχμηρά πετρώματα και τον κομμάτιασε.
Η πρόσβαση στο εσωτερικό της γίνεται από τα βόρεια του ναού της αγίας Παρασκευής όπου μια απότομη σκάλα οδηγεί στην υπόγεια αίθουσα του σπηλαίου. Τα θεμέλια κτίσματος, πιθανόν παρεκκλησίου, που βρέθηκαν στην υπόγεια αυτή αίθουσα, υποδηλώνουν ότι το βάραθρο αποτελούσε χώρο λατρείας και από τα παλαιότερα χρόνια όπως συμβαίνει και σήμερα. Δίπλα από τα κτιστά κατάλοιπα διαμορφώνεται πηγάδι όπου, συμφώνα με τους κατοίκους στάζει νερό από τους σταλακτίτες την ημέρα της γιορτής της αγίας, στις 26 Ιουλίου. Στο δεξί τμήμα του σπηλαίου υπάρχει επιμήκης χώρος που ως σήμερα παραμένει ανεξερεύνητος. (Πηγή : ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ, Κ. Γιαννέλος, Άρτα)

Ο ναός της Αγίας Παρασκευής Αμπελιών καθώς προβάλλει στο άνοιγμα της Δρακότρυπας, σε φωτογραφία του Β. Γκανιάτσα, από το ίδιο βιβλίο.
Βρίσκεται στη μέση μιας γυμνής απότομης βουνοπλαγιάς, γύρω στα 10 χιλιόμετρα βόρεια της Άρτας και πάνω απ’ το συνοικισμό Αμπέλια του Αμμοτόπου. Ο ναός είναι κτισμένος στο χείλος βαθιάς σπηλιάς – γνωστής ως Δρακότρυπα – όπου κατά την παράδοση η Αγία σκότωσε το δράκο (τη δύναμη του κακού) που την κυνηγούσε.
Γραπτές μαρτυρίες για το ναό και τη σπηλιά δεν υπάρχουν. Στα χρόνια της επανάστασης του 1821, η εκκλησία πυρπολήθηκε. Τμήματα του τοίχου και του τρούλου ανακατασκευάστηκαν τον περασμένο αιώνα. Την αρχιτεκτονική του μνημείου μελέτησε πρώτος ο αρχαιολόγος, Π. Βοκοτόπουλος ο οποίος χρονολόγησε το εκκλησάκι, σύμφωνα με τα μορφολογικά του στοιχεία, στο β’ μισό του 11ου αιώνα. ( Κείμενο από το βιβλίο ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ, Κ. Γιαννέλου, Άρτα)
Στη φωτογραφία του Β. Γκανιάτσα ο ναός της Αγίας Παρασκευής Αμπελιών.

Η κοινότητα Αμμοτόπου με 919 κατοίκους στον Οδηγό Ηπείρου 1920 – 1929. (Πηγή : 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1913, ΠΗΡΑΜΕ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ……., Ιωάννινα, 2013)

Η κοινότητα Ακροποταμιάς με 389 κατοίκους στον Οδηγό Ηπείρου 1920 – 1929. (Πηγή : 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1913, ΠΗΡΑΜΕ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ……., Ιωάννινα, 2013)
