Ανεβαίνοντας στα Τζουμέρκα…

Μια ακόμη φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή από την περιήγησή του στα Τζουμέρκα το 1938. (Φωτο από συλλογή Α.Κ.)

Δημοσιεύθηκε στη Τα Τζουμέρκα και τα χωριά τους | Σχολιάστε

Στα Θεοδώριανα….

Η οικογένεια Πλεύρη τη δεκαετία του ’50. Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε αν είναι από την προετοιμασία για κάποια εκδήλωση όπως τα “προζύμια” πριν το γάμο ή κάτι παρόμοιο. (Φωτο από αρχείο Ελένης Πλεύρη)

Δημοσιεύθηκε στη Τα Τζουμέρκα και τα χωριά τους | Σχολιάστε

ΤΟ ΜΗΤΡΩΟΝ ΑΡΡΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΣΟΥΜΕΡΚΩΝ, ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΡΤΗΣ (καταρτισθέν εν έτει 1883). Γεννηθέντες τα έτη 1880 -1882

Συνεχίζουμε με την ανάρτηση του τελευταίου μέρους του Μητρώου του Δήμου Θεοδωρίας με τα έτη 1880, 1881 και 1882. Παρατηρεί κανείς ότι αμέσως ματά την απελευθέρωση ο αριθμός των καταγεγραμμένων γεννήσεων το 1882 έχει σχεδόν διπλασιαστεί…. (Πηγή : https://anemi.lib.uoc.gr/) 

Στη φωτογραφία το τελευταίο φύλο του Μητρώου με ημερομηνία 13 Ιανουαρίου 1884.

Έτος γέννησης 1880.

1880 α’
1880 β’

Έτος γέννησης 1881.

1881 α’
1881 β’

Έτος γέννησης 1882

1882α’
1882β’
1882γ’
1882δ’

Δημοσιεύθηκε στη Η Απελευθέρωση το 1881 | Σχολιάστε

Στο φορτηγό…

Ποζάροντας για αναμνηστική φωτογραφία στο φορτηγό του μπαμπά στο γιαλό, τη δεκαετία του ’60. (Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της Ελένης Πλεύρη)

Δημοσιεύθηκε στη Τα Μέσα Μεταφοράς | Σχολιάστε

Τα τρίκυκλα στην πιάτσα της Πλατείας Κιλκίς

Μεταπολεμικά ένας από τους βασικούς πυλώνες διάδοσης του μοτοσυκλετισμού (βέβαια όχι όπως τον εννούμε σήμερα) στην Ελλάδα ήταν τα τρίκυκλα ή αλλιώς «φουρκόνια» για λόγους που δεν είχαν να κάνουν με τη ψυχαγωγία αλλά την επιβίωση!

Πώς ξεκίνησε η ιστορία; Ένας βασικός λόγος ήταν η έλλειψη φορτηγών δημοσίας χρήσεως! Οι μόλις 1817 άδειες που δόθηκαν ως το 1950 αδυνατούσαν να καλύψουν της ανάγκες μιας χώρας που έβγαινε από λαβωμένη από έναν παγκόσμιο πόλεμο και ήταν στη φάση της ανοικοδόμησης. Εκτός αυτού, ένα φορτηγό δημοσίας χρήσης κόστιζε αρκετά χρήματα, που ένας μέσος μεροκαματιάρης μικροεπαγγελματίας δεν είχε να διαθέσει, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις δε το χρειάζοταν κιόλας! Τί να το έκανε κοτζάμ φορτηγό ένας αγωγιάτης ή ένας γαλατάς;

Όχι πώς ήταν εύκολο να βρεθούν χρήματα και για αγορά μηχανής. Πάντως, όπως λένε και παλαιότεροι, όποιος είχε μηχανή ή φορτηγό, ζούσε άνετα γιατί του εξασφάλιζε τα προς το ζην.

Προκειμένου να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες, στράφηκαν στη μόνη πηγή που ήταν διαθέσιμη και με μικρό κόστος: Πρώην στρατιωτικές μοτοσυκλέτες! Τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Για αυτή τη ρημάδα την ιστορία, ο μύθος λέει πώς η λέξη προέρχεται από την ιταλική furgone, που μεταφράζεται ως <<σκευοφόρος>>.Έτσι μάλιστα ονόμαζαν οι Ιταλοί στο Β’ ΠΠ τρίκυκλες μοτ/τες, αλλά και τετράτροχα μικρά αυτ/τα με πλατφόρμα πίσω που μετέφεραν στρατιώτες και πολεμικό υλικό. Φουρκόνια κατασκεύαζε η Moto Guzzi ήδη από το 1928,που στη μορφή ήταν πολύ κοντά σε αυτά της μεταπολεμικής Ελλάδας. Από κει πάρθηκε προφανώς η ιδέα της εν Ελλάδι μετατροπής, αλλά ο βαθμός που η ιδέα αυτή θα έβρισκε εφαρμογή εδώ,μάλλον δεν είχε περάσει από το μυαλό κανενός Ιταλού!

Σε γενικές γραμμές η μετατροπή έχει ως εξής: παίρνουμε το μπροστινό μέρος μιας μοτ/τας, στην οποία προσαρμόζουμε πίσω ένα  χώρο μεταφοράς, με διαφορικό πίσω αυτ/του, όπως και τροχούς, αλλά και κιβώτιο ταχυτήτων σε πολλές περιπτώσεις, ιδίως αργότερα. Πολλές ήταν οι περιπτώσεις που διατηρούνταν το κιβώτιο ταχυτήτων της μοτοσυκλέτας και προσέθεταν ένα δεύτερο, για επιπλέον σχέσεις.

Θύματα της μετατροπής; BSA M20,BMW R75,ZUNDAPP KS750,GILERA MERCURIO,MOTO GUZZI,NORTON 16H,HOREX,μέχρι και HARLEY DAVIDSON …..(Μπορείτε να διαβάσετε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια στο λινκ http://www.caferacers.gr/2013/09/08/%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1/

Στην φωτογραφία τρίκυκλοι μεταφορείς μπροστά στο σταθμό του ΚΤΕΛ στην πλατεία Κιλκίς (Πηγή : «Στου χρόνου τα γυρίσματα: τέχνες και επαγγέλματα στην Άρτα του χθες», Γ. Κουτσούμπας, Αθήνα, 2004)

Δημοσιεύθηκε στη Τα Μέσα Μεταφοράς | Σχολιάστε

Κωστάκης Νίκου – Αναγέννηση

Έφυγε χτες από τη ζωή ο άσσος της Αναγέννησης Κωστάκης Νίκου. Εδώ με τον Δημήτρη Σιακούφη, καθηγητή Φ.Α. και αρχηγού της ομάδας. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του. (Φωτο από αρχείο Κ. Μπανιά)

Δημοσιεύθηκε στη Η ομάδα της Αναγέννησης | Σχολιάστε

Η Δρακότρυπα στα Αμπέλια Αμμοτόπου

Εντυπωσιακή για το μέγεθος και τα βραχώδη εξαρτήματα, η σπηλιά, στο χείλος της οποίας είναι κτισμένος ο ναός της Αγίας Παρασκευής, έχει άνοιγμα 4Χ4 μέτρα και είναι έως 30 μέτρα βαθιά. Προεξοχές των βράχων στην οροφή της σπηλιάς εκλαμβάνονται συμβολικά ως τα διαλυμένα μέλη του δράκου καθώς η δύναμη της Αγίας τον πέταξε στα αιχμηρά πετρώματα και τον κομμάτιασε.

Η πρόσβαση στο εσωτερικό της γίνεται από τα βόρεια του ναού της αγίας Παρασκευής όπου μια απότομη σκάλα οδηγεί στην υπόγεια αίθουσα του σπηλαίου. Τα θεμέλια κτίσματος, πιθανόν παρεκκλησίου, που βρέθηκαν στην υπόγεια αυτή αίθουσα, υποδηλώνουν ότι το βάραθρο αποτελούσε χώρο λατρείας και από τα παλαιότερα χρόνια όπως συμβαίνει και σήμερα. Δίπλα από τα κτιστά κατάλοιπα διαμορφώνεται πηγάδι όπου, συμφώνα με τους κατοίκους στάζει νερό από τους σταλακτίτες την ημέρα της γιορτής της αγίας, στις 26 Ιουλίου. Στο δεξί τμήμα του σπηλαίου υπάρχει επιμήκης χώρος που ως σήμερα παραμένει ανεξερεύνητος. (Πηγή : ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ, Κ. Γιαννέλος, Άρτα)

Ο ναός της Αγίας Παρασκευής Αμπελιών καθώς προβάλλει στο άνοιγμα της Δρακότρυπας, σε φωτογραφία του Β. Γκανιάτσα, από το ίδιο βιβλίο.

Δημοσιεύθηκε στη Περί Τμήματος Καραβοσαρά και Λάκκας | Σχολιάστε

Η Αγία Παρασκευή Αμπελιών Αμμοτόπου

Βρίσκεται στη μέση μιας γυμνής απότομης βουνοπλαγιάς, γύρω στα 10 χιλιόμετρα βόρεια της Άρτας και πάνω απ’ το συνοικισμό Αμπέλια του Αμμοτόπου. Ο ναός είναι κτισμένος στο χείλος βαθιάς σπηλιάς  – γνωστής ως Δρακότρυπα – όπου κατά την παράδοση η Αγία σκότωσε το δράκο (τη δύναμη του κακού) που την κυνηγούσε.

Γραπτές μαρτυρίες για το ναό και τη σπηλιά δεν υπάρχουν. Στα χρόνια της επανάστασης του 1821, η εκκλησία πυρπολήθηκε. Τμήματα του τοίχου και του τρούλου ανακατασκευάστηκαν τον περασμένο αιώνα. Την αρχιτεκτονική του μνημείου μελέτησε πρώτος ο αρχαιολόγος, Π. Βοκοτόπουλος ο οποίος χρονολόγησε το εκκλησάκι, σύμφωνα με τα μορφολογικά του στοιχεία, στο β’ μισό του 11ου αιώνα. ( Κείμενο από το βιβλίο ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ, Κ. Γιαννέλου, Άρτα)

Στη φωτογραφία του Β. Γκανιάτσα ο ναός της Αγίας Παρασκευής Αμπελιών.

Δημοσιεύθηκε στη Περί Τμήματος Καραβοσαρά και Λάκκας | Σχολιάστε

Η Κοινότητα Αμμοτόπου το 1920 -29

Η κοινότητα Αμμοτόπου με 919 κατοίκους στον Οδηγό Ηπείρου 1920 – 1929. (Πηγή : 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1913, ΠΗΡΑΜΕ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ……., Ιωάννινα, 2013)

Δημοσιεύθηκε στη Περί Τμήματος Καραβοσαρά και Λάκκας | Σχολιάστε

Η Κοινότητα Ακροποταμιάς 1920-29

Η κοινότητα Ακροποταμιάς με 389 κατοίκους στον Οδηγό Ηπείρου 1920 – 1929. (Πηγή : 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1913, ΠΗΡΑΜΕ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ……., Ιωάννινα, 2013)

Δημοσιεύθηκε στη Τα χωριά στον Κάμπο της Άρτας | Σχολιάστε