———————-
Μειωμένη ή κίνηση, τώρα, ή άπογευματινή· στό Παντοπωλείο μέ τά «εδώδιμα καί άποικιακά» καί τίς ταμπέλες «Ή δίκαια χείρ» καί τά τοιαύτα, ή τά Μικρομπαγκάλικα μέ τίς κρεμασμένες στίς πόρτες τους γκλίτσες, φλογέρες, τσοπέλες, μπασμάδες ή βούρλα καί τά πεζοδρόμιά τους τά κατειλημμένα άπό άνοιχτά σακιά μέ κροκάρ’, λούπινα, λινοκόκι, «βακαλάο» ή θειάφι καί γαλαζόπετρα. Μειωμένη ήταν τίς ώρες τούτες, μέ τό κορεσμένο πιά ένστικτο, καί ή ζωντάνια στά Αρτοποιεία («Οί πέντε άρτοι» γιά παράδειγμα) στά Πιλοποιεία, τά πανελληνίως φημισμένα Τσαρουχοποιεΐα, τά Σαγματοποιεία (έφτιαχναν σαμάρια), τά Πανδοχεία, τά Όπωροπωλεΐα καί τήν έρημη, πιά, λαϊκή στό Μονοπλειό. Ή μόνη εξαίρεση, πέρα άπ’ τούς παιδικούς παραδείσους τών καταστημάτων μέ τά «Σακχαρώδη προϊόντα» καί τίς πολύχρωμες βιτρίνες γεμάτες από «κάντιο», ήταν τά Σινεμά μέ τή Σίρλεϋ Τεμπλ καί άργότερα, μετά τήν περατζάδα, τά οίνο-ζυθ-εστιατόρια καί τό ιδιότυπο στέκι τού Τζάφου γιά κανένα «νταβά» χωρίς νά εξαιρεί κανείς εδώ τό «Οινο-μαγειρείον» (τήν υπόγεια τήν ταβέρνα τής ίδιας, πάντοτε, κεντρικής όδού, μέ τόν ίατροκτόνο έπαγγελματικώς τίτλο «Τό θεραπευτήριον τής Μελαγχολίας»!). Θορυβωδέστατο, ωστόσο, ήταν, άργά τό βράδυ, τό πέρασμα τριών ευζώνουν μέ πολεμικές σάλπιγγες, πού «βάραγαν» τήν έπιστροφή στόν στρατώνα τών μέ «δίωρη» συναδέλφων τους καθώς ό τόπος σείονταν μέ τό «Θοδώρα, Θοδώρα, πού πάει ό Θοδωρής;». Στό κάστρο [ώς ήχώ-άπάντηση] στό κάστρο, τρέχα νά τόν βρεις!». “Ομοια, φυσικά, άπό άποψη κίνησης καί τά Ζαχαροπλαστεία καί τά Καφενεία τοϋ κέντρου ή τά εποχιακά στήν άνατολική άρχή καί είσοδο τής κεντρικής όδοϋ, «Ή Αύρα» καί «Ή μυροβόλος Άνοιξις» όπου καί ή μπάντα τού «Σκουφά» μέ κομμάτια άπό Ριγκολέτο τού Βέρντι, Βαφτιστικό τού Σακελαρίδη κ.ά. Κάπου εδώ ήταν στημένος καί ό «Φωνόγραφος» μέ τό τότε σουξέ: «Μάρω, Μάρω, μιά φορά είν’ τά νειάτα», υπόμνηση μουσική όχι μόνο τής ματαιότητας τών έγκοσμίων πού λένε, άλλά καί τού γεγονότος ότι έφθανε τό τέλος τής μεσοπολεμικής περιόδου σχετικής ξεγνοιασιάς, άφού τά πρώτα σύννεφα μιας παγκόσμιας σύρραξης άρχισαν νά εμφανίζονται καί οδήγησαν στήν πρώτη μεγαλειώδη, καί γιά άρκετή ώρα, παρέλαση στόν ίδιο πάντα αυτόν κεντρικό δρόμο, τών επιστρατευμένων άνδρών τού θρυλικοϋ Εύζωνικού Συντάγματος (3/40) τής ’Άρτας σέ πλήρη πολεμική σύνθεση.
(Πηγή : Άρθρο του Γ. Μ. Καρατσώλη στο περιοδικο ΣΚΟΥΦΑΣ, τχ. 97, 2004)
Στη φωτογραφία “Τσαγκάρικο στη Σκουφά”. Αν κρίνουμε από τον σημαιοστολισμό και τις επιγραφές, η φωτογραφία είναι από την άφιξη του Ι. Μεταξά στην Άρτα στις 16 Ιουνίου 1937. Πάνω δεξιά ο νεαρός Κώστας Γιώτης, ποδοσφαιριστής, ο επονομαζόμενος Ρουμάνος, καθώς αυτός και ο αδελφός του είχαν έρθει ορφανά το 1936 από τη Ρουμανία και έμεναν στο Οικοτροφείο Άρτης.(Η φωτογραφία είναι του Vaggelis Theoharis όπως δημοσιεύτηκε στη σελίδα Arta city – Ancient Amvrakia)
