Δόξες Αγήραντες του Δεσποτάτου

——————
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΙΝΙΑΝ – Συμπολεμιστής και ιδιαίτερος Γραμματέας του Γ. Καραϊσκάκη, Βουλευτής Φθιώτιδος
«’Ο Καραϊσκάκης έγεννήθη είς τό 1782 έτος· ή μήτηρ του ήτον καλογραία γεννημένη είς τό χωρίον Σκωληκοκαρυά τής επαρχίας ’Άρτης».
(Πηγή : ΔΗΜ. ΑΙΝΙΑΝ « Ό Καραϊσκάκης» Έκδ. «Έρμης», ’Αθήνα, 1977, σ. 5)

Στη φωτογραφία αναμνηστικό στιγμιότυπο από τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Γεωργίου Καραισκάκη στη Σκουληκαριά, στις 12 Σεπτεμβρίου 1965. Αριστερά ο Θανάσης Κουτσοκέρας
(Πηγή: Πολιτιστικός Σύλλογος Γιαννιώτι Άρτας)

————————
11-11-1966 : Πλατεία Κιλκίς μπροστά από το Σινε-ΟΡΦΕΑΣ. Κάτοικοι της Σκουληκαριάς διαμαρτύρονται για το Βασιλικό Διάταγμα 712/1966, που ορίζει ως γενέτειρα του Γ. Καραϊσκάκη το «Μαυρομάτιον Καρδίτσης».
Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους το 1830 μέχρι το 1927, για έναν αιώνα περίπου, τα σχολικά βιβλία ανέγραφαν ως τόπο γέννησής του την Σκουληκαριά. Από το 1927 έως πρόσφατα αναφέρεται το Μαυρομάτι. Εσχάτως, σε μια «Ποντιοπιλατική» πολιτική, άρχισε να επαναφέρεται και η Σκουληκαριά, χωρίς όμως να αφαιρεθεί το Μαυρομάτι.
Το 1927 επιτροπή κατοίκων από την Καρδίτσα στέλνει υπόμνημα στην Κυβέρνηση, με την οποία υποβάλλει ένσταση για την έως τότε ντε φάκτο αναγνώριση της Σκουληκαριάς ως γενέτειρας του Καραϊσκάκη. Τον Μάρτιο του 1927 το Υπ. Εσωτερικών αποφασίζει να αναγνωρίσει το Μαυρομάτι, βοηθούντος του πολιτικού κλίματος δια του Αγραφιώτη Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Γ. Καφαντάρη και κατόπιν συγκαλεί και την Ακαδημία Αθηνών να γνωμοδοτήσει (η πολιτική απόφαση προηγείται της Ακαδημαϊκής, πράγμα που είναι απαράδεκτο), η οποία βγάζει μια απόφαση, (όχι ομόφωνη φυσικά), ταυτόσημη με του Υπ. Εσωτερικών, υπέρ του Μαυροματίου. Δεν ελήφθησαν δε καθόλου υπόψιν οι τρείς πρωτότυποι βιογράφοι του, Γαζής, Αινιάν, και Πέκκιο.
Το 1962 το Υπ. Πολιτισμού, αναγνωρίζει (με βασιλικό διάταγμα) την Ι. Μονή Κοίμησης Σκουληκαριάς ως Ιστορικό Μνημείο, συνδεδεμένο με την γέννηση του Γεώργιου Καραΐσκάκη. Το 1965 στήνεται από την κοινότητα Σκουληκαριάς ανδριάντας του Ήρωα και γίνονται εκδηλώσεις με τοπικούς πολιτικούς παράγοντες παρόντες.
Άμεσα τότε ακολουθεί έντονη αντίδραση-διαμαρτυρία του Μαυροματίου. Εγκαλούν επίσημα την Σκουληκαριά: «με ποιό δικαίωμα τόλμησε να στήσει ανδριάντα και να κάνει γιορτές»! Στέλνουν νέο υπόμνημα προς την κυβέρνηση και στον καρδιτσιώτη Υπουργό παιδείας Στέλιο Αλαμανή ο οποίος αναλαμβάνει την έκδοση του Βασιλικού διατάγματος, 712/1966, με το οποίο ανακήρυττε το Μαυρομάτι (ως γενέτειρα) έδρα για την επίσημη εορτή προς τιμή του Ήρωα στις 23 Απριλίου.
Η εορτή τελικά πήρε την μορφή του τοπικού κι όχι πανελληνίου εορτασμού, όπως ζητούσαν οι αρχές της Καρδίτσας. Κάτι που το κράτος θέσπισε (παρόμοιο επίσημο εορτασμό) και για την Σκουληκαριά χρόνια αργότερα, το 1996, επιτείνοντας την σύγχυση!
(Πηγή φωτογραφίας : Εφημερίδα ΑΜΒΡΑΚΙΑ από το αρχείο Κ. Μπανιά)