(Από την περιγραφή των παιδικών παιγνιδιών στους Ταμπακιάδες από τον Αλέκο Χατζηιωάννου…)
Τα παιγνίδια του πολέμου – Τόπος συνάντησης της παρέας δεν ήταν μόνο ο ίσκιος του πλάτανου αλλά και τα κλαδιά του (είχαμε φτιάξει φωλιά στην πιο ψηλή διχάλα, όπως θα δείτε σε σχετική φωτογραφία). Αξιοσημείωτα γεγονότα την περίοδο αυτή, απ’ όσο θυμάμαι είναι η έκρηξη που καταφέραμε το Νοέμβρη του 1944 (κυρίως με πρωτοβουλία και ευθύνη δικιά μου) δίπλα από το σκάμα με 50 κομμάτια δυναμίτη (το καθένα μεγέθους όσο το κομμάτι πράσινου σαπουνιού που πουλιόταν τότε στα μπακάλικα) κι είχε σαν αποτέλεσμα ν’ ανοίξει τάφρος διαμέτρου δυο μέτρων και αντίστοιχου βάθους. Ο πλάτανος είχε αποψιλωθεί από τη φυλλωσιά του πάνω από το σημείο της έκρηξης και τα σπίτια της γειτονιάς ταρακουνήθηκαν επικίνδυνα (στο σπίτι μου έπεσαν οι τσιατμάδες των τοίχων). Δεν θυμάμαι ποιοι ήταν εκεί, γιατί παρακολουθούσαν το εγχείρημα πολλά μικρότερα παιδιά της γειτονιάς. Ευτυχώς δεν είχαμε ούτε ένα θύμα, καθώς όλοι είχαν αμπαρωθεί στο παρακείμενο χαντάκι.
Ύστερα από λίγες μέρες κάναμε χρήση των δακρυγόνων που είχαν διασκορπίσει οι Γερμανοί εκτός απ’ τους δυναμίτες. Σπάγαμε τις κάψουλες του δακρυγόνου δίπλα απ’ τα παράθυρα και καλούσαμε τις γειτόνισσας να βγουν. Έγινε της κακομοίρας από τις βρισιές και τις κατάρες. (Συνεχίζεται…)
Στη φωτογραφία “Ανάμεσα στα κλαδιά του θρυλικού πλάτανου της Ταμπακιάδας το 1950”. Στη μέση ο Ευδόκιμος Μποτσώλης (Νομαρχιακός Υπάλληλος), τα αδέλφια Τιμολέοντα Χατζηιωάννου, ο Αλέκος (Ιατρός – Νευρολόγος) και ο Φωκίων (Καθηγητής με υποτροφία στη Ν.Α.Σ.Α. & στο Φυσικό του Παν. Αθηνών) και ο Αίας Τριάντης (Ηθοποιός). [Φωτο από αρχείο Μιχ. Γ. Νικάκη, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς]
