Στα πηγάδια στην πόλη της Άρτας έχουμε αναφερθεί πιο παλιά. Ωστόσο πηγάδια κατασκευάζονταν και σε ημιορεινές περιοχές που δεν είχαν αρκετά νερά.
Τα πηγάδια ήταν δουλειά κατά κανόνα του καλοκαιριού αρχή γενομένης μετά το τέλος του θεριστή μέχρι και του Αγίου Δημητρίου, δηλαδή τέλη του Οκτώβριου. Ο λόγος, έπρεπε ήδη να κατέβουν τα νερά από τις χειμερινές βροχές να ξεραθούν τα λαγκάδια και να βρουν την ανάλογη στάθμη που θα είχε νερό κατά την ξηρασία του καλοκαιριού, αυτά τα λέγανε «σίγουρα νερά». Επίσης έπρεπε ο τόπος να μην είναι λασπερός, για να είναι σταθερά και να μην πέφτουν τα τοιχώματα κατά την διάνοιξη και εμποδίζουν τις εργασίες, η και καταστούν επικίνδυνα για την ασφάλεια των εκσκαφέων του πηγαδιού….
Στη φωτογραφία “30 – 8 – 1959 : Σκάψιμο πηγαδιού στα Τρομπουκέικα – Δίστρατο. Φαίνονται τα ξύλα όπου στηρίζεται το βαρούλκο για την ανύψωση των χωμάτων. Αριστερά με το καπέλο ο Αλέκος Τρομπούκης και η μητέρα του Ασπασία. Πίσω ο Κώστας Τρομπούκης”. (Πηγή : ΤΟ ΔΙΣΤΡΑΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ, Χ. Ντάλας, Αθήνα, 2008)
