“Αυτές τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου, την δεκαετία του ’70, γίνονταν και οι τελευταίες επαναλήψεις των μαθητών για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Οι υποψήφιοι, έχοντας περάσει ένα μαρτυρικό καλοκαίρι, με καθημερινό διάβασμα και φροντιστηριακά μαθήματα, μέσα στη ζέστη της πόλης, όταν όλοι γύρω τους απολάμβαναν τις διακοπές τους και τα μπάνια τους, επιτέλους, έμπαιναν στην τελική ευθεία. Τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου θα έπρεπε να μεταβούν στα Γιάννενα, που ήταν το εξεταστικό κέντρο για την Ήπειρο, για να πάρουν μέρος στις εξετάσεις…Ιατρική, πολυτεχνείο, νομική, φυσικομαθηματική και φιλοσοφική σχολή οι πρώτες και καλύτερες επιλογές…Α.Σ.Ο.Ο.Ε. και Βιομηχανική Σχολή Πειραιά, οι δεύτερες για τους όχι και τόσο καλά προετοιμασμένους. Η ύλη χαώδης, κοινώς τα πάντα….αν δεν πήγαινες φροντιστήριο, δεν είχες καμιά τύχη! Τρέμαμε απ’ το άγχος μας, μπας και δεν ακούσουμε καλά την εκφώνηση του κειμένου – δεν υπήρχαν φωτοτυπίες τότε – καθώς κάποιος καθηγητής εκφωνούσε το κείμενο κι εσύ έπρεπε να είσαι προετοιμασμένος να μαντέψεις το συγγραφέα. Τί ήταν άραγε; Θουκυδίδης, Δημοσθένης ή Ισοκράτης; Καίσαρας ή Κικέρωνας;
Γέμιζε λοιπόν η πόλη των Ιωαννίνων από μαθητόκοσμο που συνοδεύονταν από τους γονείς τους. Τα ξενοδοχεία της πόλης γεμάτα, κι όσοι δεν εύρισκαν δωμάτιο, βολεύονταν σε φίλους και συγγενείς…Και κάθε μεσημέρι και βράδυ, στο υπόγειο εστιατόριο ΕΛΛΑΣ, στο κέντρο των Ιωαννίνων, αυτές τις μέρες δύσκολα εύρισκες άδειο τραπέζι….
Μόλις επιτέλους τέλειωνε αυτή η δοκιμασία, άρχιζε η αναμονή για τα αποτελέσματα που συνήθως ανακοινώνονταν στις αρχές Οκτωβρίου. Στήνονταν λοιπόν όλη η οικογένεια γύρω από το ραδιόφωνο, υπομονετικά μέχρι να έρθει η σειρά να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα της εκάστοτε σχολής… Οι τυχεροί, που άκουγαν το όνομά τους, άρχιζαν αμέσως ξέφρενους πανηγυρισμούς….Επιτέλους, οι κόποι απέδωσαν, το όνειρο έγινε πραγματικότητα, ήσουν πια φοιτητής που σήμαινε μετακόμιση σε κάποια μεγάλη πόλη μακριά από την Άρτα (ελάχιστες πόλεις είχαν πανεπιστήμιο τότε), ανεξάρτητη φοιτητική ζωή, μακριά από την καταπίεση της οικογένειας και της κλειστής επαρχιακής κοινωνίας….Όλοι ψηλώναμε μερικά εκατοστά, γιατί τα καταφέραμε, είμασταν πιά φοιτητές….. και την άλλη μέρα τρέχαμε να αγοράσουμε και την εφημερίδα, να δούμε και το όνομά μας δημοσιευμένο για να είμαστε σίγουροι, μη τυχόν και δεν ακούσαμε καλά, μπας κι έγινε κανένα λάθος….κάπως έτσι άρχιζε η φοιτητική μας ζωή τότε, τη δεκαετία του ’70 μέχρι τις αρχές του ’80 που άλλαξε πια το σύστημα της εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο…” (Κείμενο Α. Καρρά)
Στη φωτογραφία η τάξη του Πρακτικού στο φροντιστήριο ΚΥΤΤΑΡΟ, το 1975-76 με τους καθηγητές τους, Αντώνη Κολιάτσο, Γιώργο Φωτονιάτα και Θωμά Σακκά. Μερικά από τα ονόματα : Βάσω Μήτση, Κάτια Σφαλτού, Χαριτίνη Σφήκα, Δημήτρης Οικονόμου, Κώστας Μαστραπάς, Δήμος Ντάλιας, Παύλος Παππάς…. (Φωτο από προσωπική Συλλογή)
