———————–
“Aπό τον Οκτώβριο του 1941 μέχρι τον Ιούλιο του 1942, οι Τζουμερκιώτες διεξήγαγαν αγώνα επιβίωσης, δηλαδή πως θα εξοικονομήσουν τον άρτο της ημέρας για να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Αρκετοί αναγκάστηκαν την περίοδο αυτή να κατεβούν στον κάμπο της Άρτας, να εργαστούν ως εργάτες ή χτίστες για να εξοικονομήσουν λίγο καλαμπόκι ή λίγα κιλά φασόλια. Μερικοί μάλιστα βρέθηκαν στην ανάγκη να χτίσουν ολόκληρα σπίτια σε καμπίσιους για να πάρουν μερικές οκάδες λάδι. Πολλοί χωριανοί αγόραζαν σανίδια από τους ντόπιους σαρτζήδες (υλοτόμους ) και τα μετέφεραν στον κάμπο της Άρτας, είτε με τα ζώα τους, είτε στον ώμο για να τα ανταλλάξουν με λίγο καλαμπόκι, το οποίο πάλι φορτώνονταν στον ώμο και το μετέφεραν στο χωριό. Αυτή ήταν μια πραγματική δοκιμασία, αλλά δεν γινόταν διαφορετικά , διεξάγονταν ο αγώνας της ζωής. Στον ίδιο αγώνα συμμετείχαν και πολλές γυναίκες. Τόσο η κάθοδος στον κάμπο της Άρτας, όσο και η άνοδος, γινόταν δυτικά του Αράχθου μέσω γέφυρας Πλάκας – Νησίστας για να αποφεύγεται ο έλεγχος από το στρατό κατοχής….”(Πηγή :ΑΓΝΑΝΤΑ ΑΡΤΑΣ, Σ. Φίλος, Αθήνα, 1989)
Στη φωτογραφία του Κ. Μπαλάφα “Ο θάνατος της αγελάδας”, Λεύκωμα ΗΠΕΙΡΟΣ, 2003