“……..H εκκλησία στις «αγρυπνίες» γινόταν ολόφωτη από τα κεριά και τις λαμπάδες του πυκνού εκκλησιάσματος. Κι ήταν αυτό που ενίσχυε την πίστη, την αίσθηση και την μυστικοπάθεια των πιστών. Μια ατμόσφαιρα γεμάτη έκσταση και κατάνυξη.
Μέσα σ’ αυτή την κατανυκτική ατμόσφαιρα αναπέμπονταν οι δεήσεις με τους ωραιότατους ψαλμούς και ύμνους ….Και η μελωδική φωνή του παπα- Αλέξη σε τόνους βυζαντινούς, δονούσε σ’ όλον τον ιερό χώρο και σκέπαζε πατρικά το εκκλησίασμα. Ο αείμνηστος Παπαλέξης, εφημέριος του ιερού ναού Αγίου Γεωργίου Θεοδωριάνων ήταν φιλόδοξος για την προκοπή και το καλό του χωριού. Βοηθούμενος κι απ’ τον υπέργηρο Παπαχρήστο, σεβάσμιες μορφές αμφότεροι…..
Την Μ. Πέμπτη ξαμολιόμασταν εμείς τα παιδιά από το πρωί στις εξοχές, για να μαζέψουμε λουλούδια, που θα στολίζαμε την άλλη μέρα τον Επιτάφιο. Στις πράσινες λακούλες και τις χέρσες ακόμα χωραφιές μαζεύαμε άσπρες μαργαρίτες και κάτι μικρά κίτρινα λουλούδια που τα κάναμε στεφάνια. Τις πασχαλίτσες (που στην Κατοχή με τη μεγάλη πείνα τις τρώγαμε ωμές! Τα ίτσια με το ψηλόλεπτο κοτσιάνι και το γυρτό κεφαλάκι, που έντονα μοσχοβολούσαν κιόλας, τ’ αναζητούσαμε στα όχτια και τις παραβόλες των χωραφιών κάτω από τα αγκαθωτά βάτα. Εμείς τα σχολοπαίδια ασχολούμασταν μερικά με την ψαλτική. Τους περισσότερους στίχους των Χαιρετισμών και του Επιταφίου τους είχαμε μάθει απ’ έξω. Το βραδάκι της Μ. Παρασκευής κατάμεστη η εκκλησία από πιστούς θα’ ταν και ξενιτεμένοι χωριανοί, που θα’ ρχονταν να γιορτάσουν το Πάσχα με τους δικούς τους. Σχηματίζαμε μικρά γκρουπ και ψάλλαμε και συναγωνιζόμασταν μάλιστα πιο γκρουπ θα βγει το καλύτερο…….” (Πηγή : Άρθρο του Πέτρου Θ. Σκουτέλα , ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, τχ. 273, 2002)
Στη φωτογραφία “Το στόλισμα του Επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή στην Αγία Τριάδα στο Δίστρατο. Όρθιοι από αριστερά : Δημητρούλα Τσαρακλή, Τάκης Τζαμάκος, Αργυρώ Σιαφαρίκα. Καθιστοί : Ματθία Τζαμάκου και Λουκία Φλώρου”. (Πηγή : ΤΟ ΔΙΣΤΡΑΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ, Χ. Β. Ντάλας, Αθήνα, 2008) )