Γνώριμο στους περισσότερους από μας, το οινοπωλείο του Γαλανού κατέβασε τα ρολά μόλις το 2015, όντας ένα από τα παλαιότερα οινοπωλεία της Άρτας κι έχοντας πίσω του μια μακρά ιστορία που άρχιζε πριν ακόμα από τη δεκαετία του ’50.
Βρίσκονταν στην αρχή της οδού Βασιλέως Πύρρου, κοντά στην πλατεία Κιλκίς, όπου ο Θεόδωρος Τάσσος, με το παρατσούκλι “Γαλανός” όπως ήταν γνωστός, είχε αραδιασμένα στη σειρά τα μεγάλα βαρέλια με το κρασί, προϊόν δικής του παραγωγής, που, πριν το φέρει στο μαγαζί προς πώληση, το παρασκεύαζε ο ίδιος στο χώρο του σπιτιού του.
Ο μπάρμπα – Θόδωρος ήταν ντόπιος Αρτηνός. Το σπίτι του βρισκόταν στη γωνία των οδών Βασιλέως Πύρρου και Καραπάνου και εκτείνονταν σε ολόκληρη την έκταση που καταλαμβάνει σήμερα ο φούρνος της κ. Ε. Πλεύρη, το κατάστημα με τα αθλητικά Σκανδάλη και το καφεκοπτείο του κ. Φεύγα, ακριβώς απέναντι από το δρόμο που οδηγεί στην Αγία Θεοδώρα. Στην αυλή του σπιτιού υπήρχαν τεράστιες τσιμεντένιες δεξαμενές όπου φυλάσσονταν ο χυμός των σταφυλιών προς επεξεργασία, όλα δε τα σταφύλια κατέφθαναν σε μεγάλες καλαθούνες, κυρίως από την Κόρινθο. Αφού τα σταφύλια έμπαιναν στο πατητήρι και ο χυμός πλέον αποθηκεύονταν στις δεξαμενές για την ζύμωση, κατέφθαναν οι αγρότισσες από το Νεοχώρι, φέρνοντας μαζί τους εκατοντάδες αυγά. Τα αυγά τα χρησιμοποιούσε η οικογένεια Τάσσου για την “διαύγαση” του κρασιού.
Όπως γνωρίζουμε, η παραγωγή του κρασιού, ουσιαστικά, είναι η διαδικασία της αλκοολικής ζύμωσης του χυμού των σταφυλιών, η οποία εκτελείται από τις ζύμες, δηλαδή μικροοργανισμούς που ενώνονται με τα υπόλοιπα συστατικά και μετατρέπουν τα σάκχαρα του χυμού σε αλκοόλη. Σε αυτό το στάδιο της ζύμωσης λοιπόν, τα κρασιά είναι θολά καθώς περιέχουν μικροσκοπικά μόρια όπως πρωτεΐνες, τρυγικά, τανίνες κ.τ.λ.. Εδώ, λοιπόν εισέρχεται η “διαύγαση”, δηλαδή η διαδικασία που κάνει το κρασί διαυγές. Ένας από τους πλέον φυσικούς τρόπους που χρησιμοποιούσε ο μπάρμπα Θόδωρος για την διαύγαση του κρασιού του, που θα βοηθούσε δηλαδή στο να κατακάτσουν τα ιζήματα, ήταν με τη χρήση αυγών και όλη η οικογένεια βοηθούσε στη διαδικασία. Τα ασπράδια από πολλά αυγά ρίχνονταν στη δεξαμενή με το κρασί και καθώς αυτά έπεφταν στον πάτο του βαρελιού, συμπαρέσυραν μαζί τους όλα τα μόρια που έκαναν το κρασί να φαίνεται θολό. Τα ασπράδια δεν έμεναν σαν πρόσθετα στο κρασί, αλλά κάθονταν κι αυτά στον πάτο του βαρελιού μαζί με τα μόρια που προκαλούσαν την θόλωση και απομακρύνονταν με μια βρύση που ήταν τοποθετημένη στον πάτο της δεξαμενής. Η διαδικασία αποτελούσε και αποτελεί και σήμερα έναν από τους πλέον φυσικούς τρόπους διαύγασης του κρασιού. Έτσι οι Αρτηνοί απολάμβαναν το κεχριμπαρένιο, εκλεκτό κρασί του “Γαλανού” για πολλά χρόνια…….. (Το κείμενο γράφτηκε με την βοήθεια της κ. Άννας Τάσσου – Θώδη).
Στη φωτογραφία το εσωτερικό του Οινοπωλείου του Γαλανού (Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της κ. Άννας Τάσσου – Θώδη)
